CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2010
 |
Neuwirth: Clinamen/Nodus (1999) - Construction in Space (2000).
London Symphony Orchestra o.l.v. Pierre Boulez (Clinnamen/Nodus) - Klangforum Wien o.l.v. Emilio Pomàrico (Construction).
Kairos 0012302KAI • 61' •
De Oostenrijkse Olga Neuwirth (19680) ontvangt in mei 2010 de Louis Spohr Prijs voor compositie, uitgeschreven door de vroede vaderen van Braunschweig, de geboorteplaats van - toen nog - Ludwig Spohr. De prijsuitreiking zal plaatsvinden tijdens een concert van de Staatskapelle Braunschweig.
Palimpsest van George Benjamin, zeroPoints van Peter Eötvös, Clinamen/Nodus van Olga Neuwirth en Recitativo oscuro van Salvatore Sciarrino. Wat hebben deze vier werken met elkaar te maken? Ze werden geschreven in opdracht van het London Symphony Orchestra voor de tournee ter gelegenheid van de vijfenzeventigste verjaardag van Pierre Boulez. Olga Neuwirth is dus in goed gezelschap, en ze maakt dat waar. Clinamen/Nodus is ondanks de wat geleerde naam een uitstekend werk dat direct tot de verbeelding spreekt. Clinamen (inclinatie) staat voor het ombuigen van tonen door middel van glissandi. Nodus staat voor knooppunt, en dat is in dit geval de steeds weerkerende ankertoon D. Hoewel Neuwirth volgens de opdracht slechts de beschikking kreeg over een orkest zonder blazers heeft zij op ingenieuze wijze een misterieuze en fascinerende klankwereld geschapen. Slagwerk, gitaren en een electronische strijkstok zorgen voor klanken die niet van electronica zijn te onderscheiden.
 |
|
| Olga Neuwirth (foto © Priska Ketterer) |
Construction in Space voor electronica en ensemble is, met een tijdsduur van ruim drie kwartier, volgens de annalen bij de wereldpremière in Donaueschingen goed geweest voor een morrend publiek. Dat zal ongetwijfeld zijn oorzaak hebben gehad in de van alle kanten op je afkomende electronische geluiden die een auditieve claustrofobie bedoelen te scheppen. Gelukkig heb je daar als thuisgebruiker geen last van en ook dit werk fascineert door een geheel eigen omgang met het fenomeen klank. Jammer dat er geen indexeringen zijn aangebracht; juist bij zo’n werk, dat duidelijk in secties is onderverdeeld die van elkaar gescheiden zijn door electronische tussenspelen, zou dat zinvol zijn geweest. De uitvoeringen zijn exemplarisch en de milieuvriendelijke verpakking is mooi van vormgeving.