CD-recensie
© Siebe Riedstra, december 2016
Monteverdi - i 7 peccati capitali Monteverdi: Aria's uit L'Orfeo - L'Incoronazione di Poppea - Il Ritorno d'Ulisse in Patria - Madrigalen Mariana Flores (sopraan), Francesca Aspromonti (sopraan), Christopher Lowrey (countertenor), Emiliano Gonzalez-Toro (tenor), Marthias Vidal (tenor), Gianluca Buratto (bas), Cappella Mediterranea o.l.v. Leonardo García Alarcón Alpha 249 • 72' • Opname: april 2016, Temple de le Sentier, Vallée de Joux, Zwitserland
|
Claudio Monteverdi (1567-1643) stond aan de wieg van het muziektheater. Niet met voorzichtige probeersels, maar met meesterwerken. Helaas zijn er van zijn in totaal acht opera's zijn maar drie overgeleverd. Reden genoeg voor bewonderaars om te blijven hopen op het wonder van een herontdekking. Wellicht dat de titel van deze uitgave de harten van menige operaliefhebber sneller heeft doen kloppen. Helaas, I sette peccati capitali is geen verloren meesterwerk, maar een verzinsel. Een nuttig verzinsel, dat wel. Wie op een eenvoudige manier wil kennismaken met deze Venetiaanse reus wordt hier op zijn wenken bediend.
De poëtisch aantrekkelijke titel I sette peccati capitali wordt in algemeen beschaafd Nederlands gereduceerd tot De Zeven Hoofdzonden. Bedenker van het concept is Leonardo Garciá Alarcón, een Argentijnse duizendpoot die zich manifesteert als dirigent, musicoloog, klavecinist en drijvende kracht achter het door hemzelf opgerichte ensemble Cappella Mediterranea. In die hoedanigheid verrichtte hij pionierswerk door de herontdekking van Michelangelo Falvetti (1642-1692), een componist van oratoria op bijbelse onderwerpen. Zijn Il diluvio universale (de zondvloed) werd in 2015 uitgevoerd in de ZaterdagMatinee, in 2017 volgt Il dialogo del Nabucco.
Het hier gevolgde concept is simpel. De zeven hoofdzonden worden getemperd door evenveel deugden. Keuze te over in Monteverdi's madrigalen en opera's: viertien tracks bezingen het tastbare bezwijs. In de begeleidende tekst zijn de peccati rood gemarkeerd, en de deugden oranje. Al begrijp ik niet helemaal hoe de eerste deugd wordt aangemerkt als La Prodigalità (spilzucht), terwijl de tekst zich bezighoudt met het tegenovergestelde, de tevredenheid. Tevredenheid past ook de presentatie van een en ander. Een hardkaften boekje van ruim zeventig pagina's, voorzien van passende illustraties in kleur, actiefoto's en een verhelderende tekst van de dirigent. Alle gezongen teksten zijn naast het Italiaanse origineel vertaald in Engels en Frans.
Cappella Mediterranea behoort tot de ensembles die de rock 'n roll in de barokmuziek hebben ontdekt. Dat uit zich in ritmische energie, lyrische vrijheid en ongebreideld enthousiasme. Precies de eigenschappen waar Monteverdi in uitblinkt.