![]() CD-recensie
© Siebe Riedstra, juli 2014
|
The Romantic Piano Concerto is een schitterend initiatief van het label Hyperion dat inmiddels meer dan vijftig delen omvat - een Olympische prestatie. Alle reden om met vertrouwen te beginnen aan de viool en de cello. Hier maken we kennis met deel vijftien van The Romantic Violin Concerto, met voor de tweede maal in de serie een bezoek aan Polen. In deel vier worden de vioolconcerten van Karlowicz en Moszkowski gepresenteerd, nu maken we kennis met Emil Mlynarski en Aleksander Zarzycki. Het aardige van zo'n serie is uiteraard om een discografische première in de wacht te slepen, en dat is hier gelukt. Het Eerste vioolconcert van Mlynarski en de Introduction et Cracovienne van Zarzycki zijn hier voor het eerst te horen. Emil Mlynarski (1870-1935) had een succesvolle carrière als dirigent, van Moskou tot Philadelphia. Als componist is zijn portefeuille beperkt gebleven: twee vioolconcerten en een symfonie met de trotse naam Polonia zijn de belangrijkste titels. Het Eerste vioolconcert uit 1897 is opgedragen aan Leopold Auer en wortelt ferm in de negentiende eeuw - het heeft een opvallende gelijkenis met de concertwerken van Saint-Saëns. Het Tweede vioolconcert van 1916 woont nog steeds in de negentiende eeuw, maar in de orkestratie laat Mlynarski horen dat hij als dirigent op de hoogte was van de ontwikkelingen van zijn tijd. Met name het tweede deel neemt al eeen voorschotje op de magische klanken die Szymanowski uit het orkest wist te toveren in zijn vioolconcerten. Aleksander Zarzycki (1834-1895) was in de eerste plaats een vioolvirtuoos, en zijn nogal voor de hand liggende composities zijn hier vertegenwoordigd met folkloristische titels. De Introduction et Cracovienne en de Mazurka horen thuis in de salon, de orkestraties veranderen daar niets aan. Eugene Ugorski wordt in de toelichting omschreven als een violist die getraind is in de 'oude school', de Russische school wel te verstaan. Zijn spel kenmerkt zich door een snel en constant aanwezig vibrato dat herinnert aan Nathan Milstein. Zijn frasering is net als die van Heifetz tot op de millimeter nauwkeurig. Daardoor krijgt deze muziek een patina uit het verleden mee dat wonderwel past bij het nostalgische karakter van deze vergeten werken. Geknipt voor de 'The Romantic Violin Concerto'. We Want More. index |
|