CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, mei 2021

MacMillan: Symfonie nr. 5 (Le Grand Inconnu)– The Sun Danced

Mary Bevan (sopraan), The Sixteen, Genesis Sixteen Alumni, Britten Sinfonia o.l.v. Harry Christophers
Coro COR16179 • 79' •
Live-opname: 14 okt. 2019, Barbican Hall, Londen

   

James MacMillan (1959) is op dit moment de enige Britse componist met een internationale uitstraling die zich bezighoudt met de opbouw van een symfonisch oeuvre. Zijn landgenoten George Benjamin (1960) en Thomas Adès (1971) hebben zich tot nu toe niet aan het genre gewaagd. Wijlen Oliver Knussen (1952-2018) dirigeerde als vijftienjarige (!) zijn eerste symfonie bij het London Symphony Orchestra en voegde daar in 1970 en 1979 een tweede en derde aan toe – daarna legde hij zich meer en meer toe op dirigeren. MacMillan combineert schrijven eveneens met een succesvolle carrière als dirigent, maar zag desondanks kans om op zijn zestigste zijn vijfde symfonie in première te zien gaan.

MacMillan is een Schot die rooms-katholiek is opgevoed en gebleven (hij en zijn echtgenote zijn lekendominicanen). Zijn muziek legt daarvan getuigenis af, altijd is er de uitgestoken hand naar de luisteraar. Harry Christophers is niet alleen oprichter en dirigent van het vocale ensemble The Sixteen, hij is ook een ervaren entrepreneur. Met zijn eigen platenlabel Coro, concerttournees en compositieopdrachten geeft hij de concurrentie het nakijken. De broodnodige financiële ondersteuning wordt verleend door de Genesis Foundation, het geesteskind van John Studzinski, een mecenas die het als zijn roeping ziet de wereld te verrijken met religieuze eigentijdse muziek. Hij zorgde er voor dat MacMillan zijn schitterende Stabat Mater kon componeren. Zijn voorstel tot een symfonie, gebaseerd op de Heilige Geest viel bij MacMillan in goede aarde, die liep al langer rond met het idee om een vocale symfonie te schrijven. Getiteld Le Grand Inconnu – de Franse uitdrukking voor de Heilige Geest – is het een omvangrijke (50') driedelige compositie geworden, achtereenvolgens gebaseerd op de elementen lucht, water en vuur. Het tweede deel refereert met zijn twee maal twintigstemmige dubbelkorige bezetting aan Spem in Alium van de renaissancecomponist John Taverner; MacMillan eerde deze componist in zijn veertigstemmige Vidi Aquam waaraan hij in dezelfde periode werkte en dat ook op cd verscheen (en hier is besproken). De live-opname werd gemaakt tijdens de Londense première, op 14 oktober 2019, kort na de wereldpremière tijdens het Edinburgh Festival van 2019. Het aanvullende werk is een opdracht ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van het Wonder van Fatima. MacMillan is net zestig geworden en bewijst met deze werken dat hij zich heeft ontwikkeld tot een van de grote toondichters van zijn generatie met muziek waar een mens stil van wordt.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links