CD-recensie

© Siebe Riedstra, april 2023

Het MultiPiano Ensemble werd in 2017 opgericht door de Buchmann-Mehta Music School in Tel Aviv met als doel de omvangrijke literatuur voor meerdere pianisten op meerdere piano's onder de aandacht te brengen. Op deze cd worden de taken verdeeld over vijf pianisten: Tomer Lev, Berenika Glixman, Daniel Borovitzky, Almog Segal en Nimrod Meiry-Haftel. Tomer Lev heeft bovendien de taak op zich genomen om een tweetal bewerkingen aan te leveren. Een daarvan is zonder meer een gouden greep en een aangename verrassing. Frank Martins Petite symphonie concertante uit 1945 werd oorspronkelijk geschreven voor piano, klavecimbel, harp en twee strijkorkesten. Een schitterende partituur met een lastige bezetting, want de balans tussen de drie solo-instrumenten is zonder meer problematisch. Bovendien schreef Martin dit werk met een klavecimbel in gedachten dat toentertijd nog ‘in de mode' was, het door Wanda Landowska (1879-1957) ontworpen klavecimbel met een industriële factuur, gebouwd door Pleyel. Het instrument was geen blijvertje, in Nederland was Liesbeth Hoppen, de echtgenote van pianist Theo Bruins, de enige die zo'n instrument bezat. Een ander werk voor zo'n klavecimbel is het Concert champêtre van Francis Poulenc, geschreven in opdracht van Landowska. Frank Martin had zelf ook al ingezien dat de Petite symphonie door zijn bezetting geen rijk leven beschoren was, en vervaardigde in 1950 een nieuwe instrumentatie voor groot orkest, onder de afgekorte titel Symphonie Concertante. Tomer Lev kreeg van de erven Martin toestemming om het werk om te schrijven voor drie piano's, en het verdraagt deze bewerking uitstekend. Ineens is het concertante wisselspel tussen de drie instrumenten glashelder.

Dmitri Sjostakovitsj schreef voor zichzelf en zijn zestienjarige zoon Maxim (1938) een Concertino voor twee piano's. De eerste piano heeft een uitgesproken concertante partij, de tweede is orkestraal gedacht. Tomer Lev heeft op basis van dat gegeven een bewerking gemaakt voor twee piano's en strijkorkest.

Francis Poulenc schreef in 1932 een concert voor twee piano's dat samen met dat van Mozart het meest gespeelde werk voor die combinatie is geworden. Zelf maakte de componist een opname als tweede pianist naast Jacques Février voor het label EMI, een registratie die altijd in de catalogus is gebleven en uiteraard deel uitmaakt van de box met complete werken van Warner. Het blijft verbazen dat in een tijd waarin we zo hechten aan het zoeken naar authentieke uitvoeringen de meest voor de hand liggende voorbeelden worden genegeerd. Dat blijkt hier ondubbelzinnig uit de agressief snelle tempokeuzes, die nogal afwijken van die van de componist, en dit concert geen goed doen.

Aryeh Levanon (1932) is de auteur van Land of Four Languages, een nieuw vederlicht werkje voor vier pianisten op twee piano's, gecomponeerd in 2012. Levanon werd geboren in Roemenie en emigreerde in 1951 naar Israel. De titel van het vierdelige werkje verwijst naar vier talen die in Israel gesproken worden, Hebreeuws, Jiddisch, Arabisch en Ladino. Voor elk van de talen koos Levanon een volksliedje, als symbool voor de hoop op een vredig samenleven van de verschillende bevolkingsgroepen in dit door conflicten verscheurde land.

Samenvattend: een waardevol initiatief, opgenomen in 2017 maar uitgebracht in 2022. Onder leiding van Dmitry Yablonsky (zoon van sterpianiste Oxana Yablonskaya) wordt uitstekend gespeeld en de opname laat niets te wensen over. Een waardevol initiatief dat een drietal boeiende discografische premières heeft opgeleverd, en alleen al voor het werk van Frank Martin de aanschaf meer dan waard is.

index