CD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2023
Krafft: 6 Klavecimbelsonates op. 4 – Divertimenti op. 5 nr. 2 & 6 – 12 Menuetten op. 1 Ann Cnop (viool, Menuetten), Jan Devlieger (klavecimbel) |
Van de levensloop van François Krafft zijn verschillende versies in omloop, waarbij de gegevens in Wikipedia en de Online Grove Dictionary of Music niet overeenstemmen. Klavecinist Jan Devlieger is zich daarvan bewust, en stelt ons in zijn toelichting gerust: ‘Verder speelt de naamsverwarring bij drie generatiegenoten uit de familie Krafft vermoedelijk ook een significante rol. De muziek op deze dubbel-cd is wel degelijk gecomponeerd door een en dezelfde François Krafft.'
François (Frans, Francisco, Francesco of Franciscus) Krafft werd geboren in Brussel op 17 februari 1729 (en dus niet in 1721 zoals Wiki en Grove vermelden). Hij stamt uit een familie van musici, componisten en graveurs uit de Oostenrijkse Nederlanden met Duitse wortels. Andere familieleden met bijna dezelfde naam zijn zijn oudere broer François-Joseph Krafft (die dus wel in 1721 werd geboren) en zijn neef François (1733), aan wie Grove de hier opgenomen werken toeschrijft. Over zijn opleiding is weinig bekend, zijn carrière speelde zich hoofdzakelijk af in Gent, en bij leven verwierf hij vooral bekendheid met de geestelijke koorwerken die hij daar als kapelmeester voor de Sint-Baafs Kathedraal schreef.
De hier opgenomen klavecimbelwerken bestaan uit zijn opus 4, een zestal sonates, dat in druk verscheen rond 1760. Een tweede bundel, Zes Divertimenti opus 5, is spoorloos, maar twee delen ervan werden opgenomen in een bloemlezing die in 1877 in Brussel verscheen. Een verzameling van twaalf menuetten voor een melodie-instrument met klavecimbelbegeleiding verscheen in druk in 1758 in het Duitse Augsburg.
De geboortedata van Joseph Haydn (1732) en Francois Krafft (1729) ontlopen elkaar nauwelijks, en de overeenkomst tussen de vroege klavierwerken van Haydn en die van Krafft zijn niet te missen. Het grote verschil tussen beide mannen ligt in het feit dat Haydn in de loop van zijn carrière enorme impulsen gaf aan de ontwikkeling van de sonate, en dat Krafft het genre na 1760 vaarwel zegde en zich op de geestelijke muziek toelegde.
Jan Devlieger is terecht van mening dat Krafft het op zijn minst verdient om gehoord te worden, en hij verdedigt zijn standpunt met verve. Het helpt daarbij enorm dat hij de beschikking heeft over een schitterend instrument: een door Chris Maene vervaardigde kopie van een klavecimbel van Johannes Daniel Dulcken, in 1755 in Antwerpen gebouwd. Het is een tweemanualig instrument met twee achtvoets en een viervoets register, plus buff-stop (demper) en luit.
Het bevlogen spel van Devlieger in combinatie met dit werkelijk prachtige instrument werkt wonderen. De Menuetten worden op de viool gespeeld door Ann Cnop, en zijn in groepjes van vier verdeeld tussen het overige repertoire – een uitstekende remedie tegen menuettenmoeheid. Een boeiende luisterervaring en een meer dan aangename kennismaking met een juweel van een klavecimbel.