CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2014
Klughardt: Symfonie nr. 5 in c, op. 71 - Konzertouvertüre 'Im Frühling' op. 30 - Festouvertüre op. 78 Anhaltische Philharmonie Dessau o.l.v. Antony Hermus CPO 777 693 • 62' • Opname: december 2011 en november 2012, |
Zowel de naam van componist August Klughardt als die van dirigent Antony Hermus zal niet direct tot de verbeelding van de gemiddelde concertbezoeker spreken. In het geval van Klughardt valt daarmee te leven, ook in zijn Heimatland is hij definitief vergeten. Maar voor Antony Hermus ligt het toch net even anders. Hermus (1973) is een Nederlandse dirigent die in Duitsland carrière maakt: van 2003-8 was hij Generalmusikdirektor (GMD) in de stad Hagen, sinds 2009 vervult hij dezelfde functie in Dessau, bij het Anhaltisches Theater - Dessau was tot 1945 de hoofdstad van de deelstaat Anhalt. Dat Nederlandse dirigenten in eigen land niet geëerd worden wil ik niet beweren, maar afgezien van Bernard Haitink, Edo de Waart, Reinbert de Leeuw en Ed Spanjaard zijn tegenwoordig vooral buiten Nederland een aantal dirigerende Hollanders actief. Kees Bakels, David Porcelijn, Jac van Steen, en Lawrence Renes zijn namen die me spontaan te binnen schieten.
Daar mogen we nu Antony Hermus aan toevoegen. Hermus nam al eerder op voor het label CPO, in werken van zijn landgenoot Johan Wagenaar, een cd die ik hier heb besproken. August Klughardt (1847-1902) is nauw verbonden met Dessau, hij werd er geboren en van 1882 tot zijn dood was hij twee decennia een verre voorganger van Antony Hermus. Dirigeren en componeren gingen in de negentiende eeuw nog hand in hand, en zo kwam de muziek van Klughardt als vanzelfsprekend in Dessau tot klinken. Klughardt was een bewonderaar van Richard Wagner en bracht al in 1893 de complete Ring naar Dessau. In zijn componeren werd Klughardt uiteraard beïnvloed door Wagner, maar hij wortelt in de vroege romantiek van Schubert, Mendelssohn en Schumann. Zijn Vijfde symfonie klinkt naar Mendelssohn en neemt de vijfdeligheid van Schumanns Derde symfonie over. De grote verrassing van deze schijf zit in de Concertouverture 'Im Frühling', een intrigerende combinatie van zowel Mendelssohn als Wagner. De Nürnberger Meistersinger zijn verdwaald in het sprookjesbos van de Midzomernachtdroom.
Antony Hermus maakt van deze cd een mooie etalage: voor zijn orkest, voor zijn illustere voorganger, en voor zichzelf. CPO verdient een grote pluim voor haar onvermoeibare speurwerk in de krochten van het romantische orkestrepertoire.