CD-recensie
© Siebe Riedstra, augustus 2010
 |
Horizon 1 - Koninklijk Concertgebouworkest Live
Eggert: Number 9 VI: a bigger splash.
(C.) Matthews: Turning Point.
Verbey: Lied voor trombone en orkest.
Glanert: Theatrum Bestiarium.
Jörgen van Rijen (trombone), Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Markus Stenz.
RCO Live 08003 • 78' • (sacd)
Het Concertgebouworkest presenteert op haar eigen label RCO LIVE een serie met de naam Horizon. Op deel 1, subtitel Premières 2007, zijn vier werken samengebracht, waarvan er drie speciaal in opdracht van het orkest werden geschreven. Twee Duitse componisten, een Brit en een Nederlander worden hier verenigd onder de baton van één maestro, de sympathieke Duitse dirigent Markus Stenz, ooit leider van London Sinfonietta en een gezochte vertolker van modern repertoire. De jaren van piep en knars liggen inmiddels ver achter ons en het hier gebodene is toegankelijk zonder gemakzuchtig te worden. Theo Verbey schreef zijn Lied voor trombone en orkest voor Jörgen van Rijen, solotrombonist van het KCO. De titel Lied is een typerend understatement voor deze componist. Achter dit eenvoudige vierletterwoord verschuilt zich niets minder dan een concert voor trombone en orkest, in vier delen en een totale lengte van zo’n 20 minuten. Het is een tour-de-force voor de solist waarin Van Rijen met vlag en wimpel zegeviert. En het is ook nog eens mooie muziek.
Colin Matthews viel op toen hij de achtste planeet aan die van Holst toevoegde. Hij is een begenadigd instrumentator – net als Verbey overigens – en heeft met Turning Point een tweedelige kleurrijke partituur van 20 minuten opgeleverd. Moritz Eggert schreef met ‘Number 9 VI: a bigger splash’ een muzikale weergave van het gelijknamige schilderij van David Hockney. Er zit veel jazz in dit stuk, waar het plezier van afspat. Moritz is dan ook jazzmuzikant. De cd eindigt met ‘Theatrum Bestiarium’ van Detlev Glanert, leerling en bewonderaar van HansWerner Henze, waarin een dolgedraaide organist ten tonele wordt gevoerd. Glanert manifesteert zich vooral op het operatoneel, en in zijn orkestwerken experimenteert hij met materiaal dat hij later in zijn opera’s verwerkt. Zo is dit een ‘voorstudie’ tot de opera Caligula. Het spreekt vanzelf dat alles klinkt als een klok en voorbeeldig in surround is opgenomen. Een mooi initiatief, en, laten we eerlijk wezen, toen het Concertgebouworkest nog opnam voor Philips en Decca, zou zo’n cd er nooit zijn gekomen.