CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, september 2022

Hindemith – Complete Music for Piano Duo

Hindemith: 8 Walzer op. 6 – Ragtime – Symfonie Mathis der Maler – Sonate voor piano vierhandig – Sonate voor twee piano's

Simone Nocchi & Filippo Farinelli (piano)
Brilliant Classics 95756 • 77' •
Opname: februari 2018, Piano et Forte, Perugia; april 2021, Fazioli Concert Hall, Sacile; januari & maart 2022, Music Cavern, Perugia (I)

   

Goed nieuws voor bewonderaars van Paul Hindemith (zijn die er nog?). Een compleet overzicht van de werken voor twee pianisten, op de cover aangemerkt als piano duo. Dat kan enige verwarring scheppen, want met twee pianisten kun je vierhandig op één piano terecht of op twee afzonderlijke instrumenten. De tracklist geeft daarover geen uitsluitsel en uit de toelichting wordt het soms wel en soms niet duidelijk. Uit de opnamegegevens mogen we afleiden dat de Sonate voor twee piano's waarmee de cd afsluit op 7 april 2021 werd opgenomen in de Fazioli Concert Hall. Dat houdt dan automatisch in dat het bij de overige werken gaat om een vierhandige zetting.

Opnamen van dit repertoire zijn bepaald niet dik gezaaid en de kwaliteit van het gebodene liegt er niet om. We zitten misschien niet te wachten op een vierhandige uitvoering van de symfonie ‘Mathis der Maler' (de cover adverteert Mathis de Mahler' – een aardige Freudiaanse verschrijving). De vijfdelige Sonate voor twee piano's uit 1942 daarentegen is een meesterlijk stuk muziek, dat een aanbeveling richting Jussens waard is. Hindemith maakt in zijn vroege werken graag een lange neus naar gevestigde genres, en daarvan vinden we hier twee mooie voorbeelden. De quasi romantische Walzer uit 1916, met als ondertitel Drei wunderschöne Mädchen im Schwarzwald. Ze worden direct gevolgd door de Ragtime 1921 met tussen haakjes de toevoeging Wohltemperiert. Voorafgaand aan de sonate voor twee piano's schreef Hindemith in 1938 een sonate voor piano vierhandig, als onderdeel van zijn projectmatig opgezette serie sonates voor alle gangbare instrumenten (die hij zelf ook nog allemaal kon spelen).

Uit de opnamegegevens zien we dat hier sprake is van drie verschillende kleinere studiolocaties – in alle gevallen zit de microfoon er bovenop, met als toegevoegd resultaat dat ze variëren van gortdroog tot iets minder droog. Dat laatste geldt dan gelukkig voor de Sonate voor twee piano's, opgenomen op twee Fazioli's en het absolute hoogtepunt van deze schijf. De overige werken – met name Mathis der Maler – hebben nogal te lijden onder het tekort aan akoestische ruimte. Uiteraard zal een en ander voor luisteraars met een hoofdtelefoon zwaarder wegen.

Het goede nieuws is dat de instrumenten voorbeeldig zijn gestemd en dat er uitstekend wordt gemusiceerd. Bovendien wordt door de droge akoestiek ieder detail perfect uitgelicht. Elk nadeel heb zijn voordeel.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links