CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, januari 2010

 

 

Hartmann: Concerto funebre voor viool en strijkorkest – Sonate nr. 1-2 voor viool solo - Suite nr. 1-2 voor viool solo.

Alina Ibragimova (viool), Britten Sinfonia.

Hyperíon CDA67547 • 81' •

 

 

 


Karl Amadeus Hartmann (1905-1963) is zonder twijfel de grootste twintigste-eeuwse symfonicus die Duitsland heeft voortgebracht, al zou je het niet afleiden uit de frequentie waarmee hij wordt gespeeld. Naast acht symfonieën liet hij slechts weinig orkestwerken na, maar het Concerto funebre voor viool en strijkorkest is zonder meer zijn meest gespeelde werk. Aan opnamen geen gebrek dus. Dat deze nieuwkomer hoog scoort komt niet alleen door het indrukwekkende vioolspel van Alina Ibramigova (22 jaar jong en van Russische komaf), maar vooral ook door de keuze van het aanvullende repertoire. Hartmann zag zijn ontwikkeling als componist geknakt door de komst van het duizendjarige rijk en kon pas in het München van na 1945 een relatie met zijn publiek ontwikkelen. Daardoor bleven vele werken die hij als jonge man schreef onderin de bureaula liggen. Zo ook deze Suites en Sonates voor viool solo, geïnspireerd door Johann Sebastian zowel als Paul Hindemith. Daterend uit 1927 bieden ze een fascinerend inzicht in de ontwikkeling (en het talent!) van de jonge auteur. De tweeëntwintigjarige Ibragimova maakt meesterwerken van de vergeten werken van de tweeëntwintigjarige componist en ze speelt net zo mooi als Gidon Kremer toen hij tweeëntwintig was.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links