CD-recensie
© Siebe Riedstra, december 2016
(Ross) Harris: Vioolconcert - Symfonie nr. 5 Ilya Gringolts (viool), Sally-Anne Russell (mezzo), Auckland Philharmonia Orchestra o.l.v. Garry Walker (Vioolconcert.) en Eckehard Stier (Symfonie nr. 5) Naxos 8.573532 • 65' • Opname: augustus 2013 (Symfonie nr. 5) en februari 2015 (Vioolconcert), Auckland Town Hall, Nieuw-Zeeland |  |
Ross Harris (1945) - niet te verwarren met de Amerikaan Roy Harris - is een Nieuw Zeelandse componist. Dat er aan de andere kant van de aardbol ook een bloeiend muziekleven gaande is merken we hier nauwelijks. Namen als Douglas Lilburn (1915-2001, drie symfonieën) en David Hamilton (1945) zeggen ons niets. Het label Naxos trekt zich van zulke kleinigheden niets aan, en brengt met deze cd alweer het derde schijfje uit met werk van Harris. Eerder verschenen de symfonieën 2 & 3, de vierde symfonie werd gecombineerd met het celloconcert. Harris hanteert een idioom dat we nu gemakshalve postmodern noemen, en dat de brug slaat naar de vergeten klanken van de jaren na de Tweede Wereldoorlog. Je zou hem kunnen vergelijken met de Nederlander Hans Kox, die er net als Harris prijs op stelt om actief met zijn publiek te communiceren. En net als Kox heeft hij een groot mededogen met al het leed dat met name die oorlog teweegbracht. Dat komt tot uitdrukking in de gekozen teksten van twee delen uit zijn Vijfde symfonie, door de Hongaarse dichter Panni Palsti neergeschreven onder indruk van de verwoesting van Boedapest. Voor het Vioolconcert uit 2010 heeft Ilya Gringolts, virtuoos par excellence, zich beschikbaar gesteld. Beter had Harris zich niet kunnen wensen. Nu Hans Kox nog.