CD-recensie

© Siebe Riedstra, december 2018

Friedrich Gulda (1930-2000) was een meesterpianist die in het klassieke genre uitblonk in Beethoven, Bach en Mozart zowel als Debussy. Daarnaast had hij een reputatie te verliezen als jazzpianist. Als componist combineerde hij beide disciplines om te komen tot een genre dat destijds bekend stond onder de noemer Third S tream, genoteerde jazzmuziek. Tussen 1965 en 1974 ontstond zo een handvol pianowerken, waaronder Variations on Light my Fire (1970), een Sonatine (1967) en in 1971 een bundel met de titel Play, piano, play, 10 Pieces for Yuko (Yuko Wakyiama was zijn tweede echtgenote). In 1984 maakte de componist al eens een album voor het label Philips: Gulda plays Gulda. Het repertoire van die cd overlapt dat van de huidige gedeeltelijk - de 10 Pieces ontbreken. Op Sony verscheen in 1992 Gulda Non-Stop, een aardig overzicht van Gulda's pianistische en compositorische talenten, inclusief Mozart, Debussy, eigen werk en bewerkingen. Wie Gulda zijn hondsmoeilijke Variations on Light my Fire heeft horen spelen, weet dat de componist Gulda de pianist Gulda hard nodig heeft om te overtuigen, maar dat het resultaat dan ook overrompelend is. Martin David Jones heeft in technisch opzicht alles in huis voor deze virtuoze werken, maar het vuurtje wil niet echt gaan branden. Zeker, hij speelt alle noten en op de juiste plaats, maar hij mist soms het rotsvaste ritme dat voor deze muziek onontbeerlijk is. Niettemin door de volledigheid van het repertoire een waardevolle uitgave, en voor bewonderaars van deze klassieke kijk op jazz een mooie aanvulling op de verzameling. Wie Gulda zelf los wil horen gaan in Light my Fire kan terecht op Spotify, op het album Gulda, Message from G. Een live-opname met de nodige geïmproviseerde extra's die ook integraal op YouTtube te beluisteren is.

index