CD-recensie
© Siebe Riedstra, september 2020
Brilliance indéniable - The Virtuoso Violin in the Court of Louis XV Guillemain: Premier Livre de Sonates à Violon Seul avec la Basse Continué op. 1 nr. 3, 6 & 8 - VI Symphonies dans le goût italien en trio op. 6 nr. 1 - Second Livre de symphonies dans le goût italien en trio op. 14 nr. 2 Alana Youssefian (viool) en Le Bien-Aimée: Stephen Goist (viool), Matt Zucker (cello), Michael Sponseller (klavecimbel) |
De Amerikaanse violiste Alana Youssefian (1995) ontving haar opleiding aan de Juilliard School of Music in Manhattan, en werd aansluitend uitgenodigd tot een fellowship bij de Amerikaanse tak van The English Concert. Van het spelen op de barokviool heeft ze haar specialisme gemaakt, en dit is haar cd-debuut. Opgenomen in de kerk waar zij als jong meisje haar eerste optredens verzorgde, de Curch of Saint Rose of Lima, in New Jersey, niet ver van haar huidige woonplaats Manhattan.
Voor haar debuut opteerde ze nu eens niet voor een gemengd recital, maar koos ze een Franse componist die menigeen geheel onbekend zal zijn: Louis-Gabriel Guillemain (1705-1770), geboren en gestorven in Parijs, waar hij het grootste deel van zijn leven werkzaam was. Guillemain was een componerende vioolvirtuoos - hij droeg de titel Musicien du Roi. Naast zijn reputatie als musicus en componist doen allerlei verhalen over hem de ronde. Hij had een voorliefde voor luxe goederen, waarvoor hij zich diep in de schulden stak, en op latere leeftijd was hij flink aan de drank. Over zijn levenseinde wordt getwist, hij zou zichzelf met messteken om het leven hebben gebracht, maar het feit dat hij ordentelijk werd begraven weerspreekt dat.
Guillemain heeft in zijn jonge jaren een aantal bundels gepubliceerd, waaronder: Premier Livre de Sonates opus 1 (Dijon, 1734), VI Symphonies dans le goût Italien en trio opus 6 (Parijs, 1740), en Second Livre de Symphonies dans le goût Italien en trio opus 14 (Parijs, 1748). De benaming Symphonie en trio behoeft enige uitleg, want het gaat hier in eerste instantie om een simpele triosonate (twee violen en continuo). De vioolpartijen kunnen desgewenst meervoudig worden bezet, en/of worden uitgebreid met hobo's of fluiten. Aan de baskant kan een extra cello, contrabas of fagot worden ingezet. De nadruk ligt in dit geval vooral op de goût Italien - de Italiaanse smaak, destijds een nieuwe modegril in het Franse muziekleven.
Alana Youssefian heeft voor deze cd de hulp ingeroepen van Le Bien-Aimée, drie gelijkgestemde jonge Amerikaanse musici. Net als Youssefian zelf stuk voor stuk instrumentalisten die hun vak tot in de puntjes beheersen. Over de toegepaste speelmanieren kan men zoals altijd in de oude muziek flink van mening verschillen. Youssefian kiest voor een benadering die op het eerste gehoor wat gedateerd overkomt: een gelijkmatige manier van strijken - geen vibrato - zonder ruimte voor kleine gebaren in de frasering. De gekozen dynamiek sluit zich daarbij aan met een amplitude die zich vooral in de buurt van mezzoforte ophoudt. Het kan best zijn dat een en ander bewust gekozen is, en in technisch opzicht is er niets op aan te merken, maar een zekere saaiheid valt niet te ontkennen. Wie op een neutrale manier wil kennismaken met de 'symfonieën' van Louis-Gabriel Guillemain wordt hier op zijn wenken bediend. De akoestiek van de Rose of Lima in New Jersey leent er zich uitstekend voor.