CD-recensie
© Siebe Riedstra, april 2018
Granados: Goyescas Mompou: Variaties op een thema van Chopin Sofya Melikyan (piano) |  |
Door een merkwaardig toeval zet deze uitgave even de schijnwerper op een verschijnsel dat we sinds de komst van digitale technieken hand over hand zien toenemen: het duizelingwekkende aantal pianisten dat via de cd zijn opwachting maakt. Op deze schijf maken we kennis met de Armeense Sofya Melikyan, die zich laat horen in de Variations on a theme of Chopin van Federico Mompou. Nu wil het toeval dat dit bepaald niet overbekende opus van deze Catalaan zeer onlangs werd opgenomen door het Russische fenomeen Daniil Trifonov. Op zich puur toeval en niet echt bijzonder, totdat we er een interessant detail bijpakken. Trifonov is zevenentwintig en heeft al de nodige cd's op zijn naam staan, die uitgebracht worden door het label Universal. Melikyan is veertig en manifesteert zich hier voor de eerste keer op een onafhankelijk label. In een notedop krijgen we hier de situatie voorgeschoteld die menige muziekliefhebber vertwijfeld naar de haren doet grijpen. Hoe houdt men bij dit kolossale aanbod nog het overzicht? En is zo'n vergelijking die zich baseert op leeftijd en labelbekendheid wel eerlijk?
The proof of the pudding is in the eating. Enrique Granados is de componist van het grootste deel van dit recital: Goyescas, met als ondertitel Los Majos Enamorados. Het is zijn meesterwerk voor de piano, en het succes ervan veroorzaakte een opera met dezelfde titel die zijn première beleefde aan de Metropolitan Opera in NewYork. Op de terugweg werd het schip waarop het echtpaar Granados reisde getorpedeerd. Wie Goyescas zegt, zegt Alicia de Larrocha, de grande dame van de Spaanse pianomuziek. In haar inleidende tekst vertelt Sofya Melikyan dat ze tijdens haar studie tien jaar lang de Spaanse cultuur heeft opgesnoven. Dat heeft zijn uitwerking niet gemist, en ze weet hier een Goyescas neer te zetten die geheel op eigen benen kan staan, ondanks de schaduw van de Larrocha. Een indukwekkende prestatie. In de vergelijking met Daniil Trifonov gaat het om 'Chopin Evocations', een album dat hier is besproken. Het album als geheel roept de nodige vraagtekens op, niet in de laatste plaats door de slaapverwekkende momenten waar ook onze recensent de aandacht op vestigde. Bijna vanzelfsprekend werd het door de internationale muziekpers met gejuich ontvangen. Voor de internationale muziekpers heeft Sofya Melikyan misschien haar leeftijd niet mee en is ze afhankelijker van de slagkracht van haar label. Ze heeft het enorm getroffen met producer Veerle Peeters, zelf een uitstekende pianiste. Samen zorgen ze voor een recital dat van de eerste tot de laaste noot blijft boeien, in ieder geval nergens slaap verwekt en schitterend klinkt.