CD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2009
 |
Gershwin: Pianoconcert in F.
Ravel: Pianoconcert in G.
Pascal Rogé (piano), Radio-Symphonieorchester Wien o.l.v. Bertrand de Billy.
Oehms OC 601 • 54’• (sacd)
Een Oostenrijks orkest met een Franse dirigent en pianist op een Duits label spelen Gershwin en Ravel. Als dat maar goed gaat. Gek genoeg komt Gershwin er beter vanaf dan Ravel, maar dat ligt vooral aan de opname. Het RSO Wien hoeft zich in ieder geval nergens voor te schamen, beide componisten krijgen een zeer idiomatische vertolking, iets wat bij sommige Amerikaanse orkesten nog niet eens meevalt (uiteraard wat betreft Gershwin). Pascal Rogé loopt al langere tijd mee en heeft al een uitbundige platencarrière bij Decca achter de rug, inclusief opnamen van de beide concerten van Ravel.
Op deze cd maakt hij zijn reputatie volledig waar. Bertrand de Billy is een jonge dirigent die uiterst serieus aan artistieke carrièreplanning doet: na operachef in Barcelona was hij chef van het RSO Wien. De samenwerking met Rogé verloopt vlekkeloos en resulteert in spannende momenten – het crescendo op de gongslag in het derde deel van Gershwin is in al zijn eenvoud zo’n moment: pure magie. De opname is in Gershwin vlekkeloos; zeker in super audio, maar ook in ‘gewoon’ stereo is er sprake van een spectaculaire bandbreedte.
Helaas is na het supersonische geweld van Gershwin de inzet van het concert van Ravel een teleurstelling. Het is geen sinecure om de zweepslag en de onmiddellijk erop volgende fluitsolo goed in perspectief te krijgen, maar zelfs Michelangeli’s fameuze opname uit 1957 (EMI) is in dat opzicht beter geslaagd. Ravels concert is ondanks alle virtuositeit toch intiemer van opzet. Oehms is geprijsd in de middenklasse en dus is dit voor alle bezitters van SACD-apparatuur een aantrekkelijke uitgave. Let echter ook op de speelduur én op het feit dat Michelangeli in Ravel een ereplaats verdient in iedere collectie, hoe klein die ook moge zijn.