CD-recensie

© Siebe Riedstra, januari 2019

We are the music makers, and we are the dreamers of dreams.

Voelt u zich geïntimideerd door de kolossale lengte van Edward Elgars symfonieën en oratoria, maar bent u toch nieuwsgierig naar de componist van die schitterende Enigma Varitions? Zoek dan niet verder en luister eens naar The Music Makers, een cantate die u ruim een half uur onderdompelt in 'the essence of Elgar'. De componist voelde zich na drie grote oratoria en twee kolossale symfonieën aangesproken door bovenstaande tekstregels. Ze zijn het begin van een ode aan de muziek, geschreven door de dichter Arthur O'Shaughnessy (1844-1881). In deze partituur droomt Elgar uitvoerig over zichzelf in citaten - in de begeleidende tekst is een nauwkeurige lijst opgenomen. Ingewijden zullen het hoofdthema van de Enigma Variaties en dat van de Eerste symfonie moeiteloos herkennen, twee thema's die een hoofdrol vervullen.

Slechts één solist is er nodig voor dit zelfportret, een mezzosopraan. Haar bijdrage is zo belangrijk dat iedere opname zal beoordeeld worden op haar kwaliteiten. Op deze uitgave neemt Dame Sarah Connolly de honneurs waar, en wie de Britse muziekpers volgt zal vaststellen dat er nooit een betere vertolking van de Music Makers is verschenenen. Geheugens zijn kort, ook in het Verenigd Koninkrijk, en uit mijn eigen verzameling tover ik met gemak een uitvoering van de Music Makers uit 2005 tevoorschijn door Mark Elder, het Hallé Orchestra en mezzosopraan Jane Irwin, die Dame Sarah het nakijken geeft. Het verschil zit in de gulheid en de amplitude van Connolly's vibrato, gecombineerd met een 'regal sound' dat soms in de weg zit in de intieme momenten van deze partituur. Wat ook niet meehelpt is de plaatsing van Connolly in het klankbeeld van de opname - prominent vooraan, terwijl dit nu juist een stem is die ruimte nodig heeft. Jane Irwin daarentegen is van begin tot eind een zangeres die met een doorleefde interpretatie en een prachtige stem weet te ontroeren. Aardige bijzonderheid: twee jaar later zong Irwin deze partij net zo mooi in de Vrijdag van Vredenburg, in een uitvoering onder Jaap van Zweden, met het Groot Omroepkoor en het Radio Filharmonisch Orkest - de live-opname werd uitgebracht op het omroeplabel Quattro Live (QL2008-01).

In The Spirit of England, geschreven tussen 1915 en 1917, maken we kennis met tenor Andrew Staples. Een aangename kennismaking die bijna doet vergeten dat de patriottische kwaliteiten die hier worden gedemonstreerd wel heel erg tijdgebonden zijn. Aardige bijzonderheid is dat de vocale soli gewoontegetrouw door een sopraan werden gezongen, en nu dus voor het eerst door een tenor. Op EMI overtuigen Dame Felicity Lott en Richard Hickox in een uitvoering die vooral de ruimte geeft aan een sonore orgelpartij.

Alle aandacht voor de vocale solisten neemt niet weg dat dirigent Andrew Davis de ster van deze productie is. Een onvervalste Music Maker.

index