CD-recensie
© Siebe Riedstra, oktober 2018
Elgar: Vioolconcert in b, op. 61 Finzi: Vioolconcert Ning Feng (viool), Royal Liverpool Philharmonic Orchestra o.l.v. Carlos Miguel Prieto Vanaf 16 november a.s. verkrijgbaar |  |
Ning Feng (1981) werd geboren in China, studeerde aan het conservatorium van Szechuan en vertrok vervolgens naar Europa waar hij in Berlijn aan de Hanns Eisler Hochschule les had van Antje Weithaas. In Londen verbleef hij vijf jaar, als leerling van Hu Kun aan de Royal Academy of Music. In een persoonlijk woord vooraf bij deze uitgave vertelt hij hoe zijn verblijf in Londen hem gevormd heeft en zijn liefde voor met name het vioolconcert van Elgar heeft gestimuleerd. Ook bedankt hij de gulle sponsor van deze opname, Chong Long, niet alleen voor zijn generositeit, maar voor het feit dat hij door hem het vioolconcert van Finzi heeft leren kennen en waarderen. Het enthousiasme van Chong Long heeft er zonder twijfel toe geleid dat de combinatie van Elgar met Finzi op deze cd tot stand kwam. Toen ik mijn besprekingen van eerdere cd's van Ning Feng raadpleegde kwam ik een passage tegen over de viool die Feng daarop bespeelde, een modern instrument van Stefan-Peter Greiner uit 2007. Sinds 2012 heeft Feng de beschikking over een Stradivarius, de 'MacMillan' uit 1721. Voeg daaraan toe de beschikbaarheid van een orkest en een opnameteam voor een heuse studioregistratie, en de ideale omstandigheden zijn geschapen voor een cd met twee prachtige Engelse vioolconcerten.
Edward Elgar trouwde laat, en koos een echtgenote die negen jaar ouder was, maar wel als een moeder voor hem zorgde. Alice Elgar stond welwillend toe dat de componist zich zo nu en dan liet inspireren door jongere muzen van het vrouwelijk geslacht. In het geval van het Vioolconcert was dat Alice Stuart-Wortley, dochter van de schilder John Everett Millais en echtgenote van een baron en parlementslid. Deze Alice was zeven jaar jonger dan Elgar, en om verwarring te voorkomen noemde hij haar 'Windflower' . De partituur van het vioolconcert draagt als inscriptie de tekst Aqui esta encerrada el alma de ***** (hier is ingesloten de ziel van *****), en het onvergetelijke zangthema van het eerste deel is het Windflower thema geworden. Zijn vioolconcert schreef Elgar voor Fritz Kreisler, en de eerste uitvoering onder leiding van de componist met het London Symphony Orchestra vond plaats op 10 november 1910. In 1911 en 1912 kwam Kreisler naar Amsterdam om het concert aan het Nederlandse publiek voor te stellen met Willem Mengelberg op de bok. In 1919 stond Elgar zelf voor het Concertgebouworkest, om zijn concert te dirigeren met concertmeester Alexander Schmuller als solist.
Gerald Finzi is de kluizenaar onder de Britse componisten. Hij kwam ter wereld in 1901, en werd voor het leven getekend door twee wereldoorlogen. Zijn vader overleed al voor zijn achtste verjaardag en in de Eerste Wereldoorlog sneuvelden zijn drie oudere broers en zijn compositieleraar. Finzi heeft op een bescheiden schaal naam gemaakt met een oeuvre dat wordt overheerst door vocale werken. Maar hij is ook de schepper van drie soloconcerten. Het Celloconcert ontstond in 1955, een jaar voor zijn overlijden, en is een omvangrijk werk dat wonderlijk genoeg door cellisten nauwelijks wordt opgemerkt, laat staan uitgevoerd. Van het Concert voor klarinet en strijkorkest verscheen onlangs een nieuwe opname door de Belgische klarinettist Roeland Hendrikx die ik hier binnenkort hoop te bespreken. Het Vioolconcert is een werk van de jeugdige componist, dat (tegen zijn zin) in 1928 in première werd gebracht onder leiding van Ralph Vaughan Williams met als soliste Sybil Eaton, aan wie het werk was opgedragen. Direct na de eerste uitvoering trok Finzi het concert terug, alleen het elegische tweede deel mocht blijven bestaan onder de titel Introit. Na zijn overlijden zorgden de beide zoons van Finzi er alsnog voor dat het concert in zijn oorspronkelijke gedaante werd uitgegeven. Tasmin Little verzorgde de eerste uitgave op cd voor het label Chandos, dit is pas de tweede opname.
Het vioolconcert van Elgar is buiten het Verenigd Koninkrijk niet echt een publiekslieveling, maar sinds de komst van de cd kunnen violisten er geen genoeg van krijgen en puilt de catalogus uit van de opnamen. Het label Channel brengt deze opname dan ook niet uit om de competitie op scherp te stellen. Ning Feng heeft in China een forse reputatie die door zijn optredens een toegevoegde waarde oplevert. Als daarmee de vioolconcerten van Elgar en Finzi onder de aandacht van een nieuw publiek komen is er een belangrijk doel bereikt. Bovendien is hij een prachtsolist, die uitstekend wordt gesecundeerd door Carlos Miguel Prieto (ook in Nederland geen onbekende) en het orkest van Liverpool. Een mooie toelichting van Clemens Romijn en een fraaie opname (geen super-audio) door Jared Sacks zorgen voor een eindproduct om trots op te zijn.