CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2019
Tsjaikovski: Serenade voor strijkers in C, op. 48 Dvorák: Serenade voor strijkers in E, op. 22 Archi di Santa Cecilia o.l.v. Luigi Piovano |
Een half jaar geleden besprak ik hier een pracht van een cd met werken van onder andere Nino Rota, gespeeld door de Archi di Santa Cecilia, met de titel Cinema per Archi. Hier nog maar even de reden van mijn enthousiasme:
De strijkers die we horen zijn de Archi di Santa Cecilia. Maar pas op, dit is niet zomaar een strijkje dat onder die naam optreedt. Deze musici zijn allen daadwerkelijk werkzaam in het orkest van de Accademia Nazionale di Santa Cecilia te Rome - het Italiaanse toporkest waarvan Antonio Pappano chef-dirigent is. Op deze cd wordt het gedirigeerd door de eigen solocellist, Luigi Piovano. Dat verklaart de fenomenale kwaliteit van de strijkersklank.
Er was dus alle reden toe om deze tweede uitgave van de Archi uit Rome met meer dan gewone belangstelling tegemoet te zien. Maar er is iets vreemds aan de hand. De opname van deze cd dateert uit januari 2015, een jaar voordat Cinema per Archi werd vastgelegd. Enig speurwerk leert dat het hier om een heruitgave gaat van een cd die in 2016 verscheen op het label Eloquentia (EL 1550). Kennelijk heeft het succes van Cinema per Archi deze transfer naar het label Arcana veroorzaakt.
Nino Rota en Ennio Morricone kunnen zich ondanks hun fenomenale successen niet meten met Pjotr Iljitsj Tsjaikovski en Antonin Dvorák. Van de Serenades voor strijkorkest van beide meesters moeten inmiddels zo niet honderden, dan toch meer dan honderd opnamen bestaan. Na beide cd's nog eens beluisterd te hebben is de conclusie een eenvoudige. Cinema per Archi was door de bijzondere repertoirekeuze een uitgave die de oren deed spitsen. De Serenades, hoe mooi gespeeld ook, kennen we al.