CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, mei 2014

 

Dutilleux: Sarabande et Cortège voor fagot en piano - Sonatine voor fluit en piano - Hobosonate - Pianosonate

Andrea Olivo (fluit), Francesco di Rosa (hobo), Francesco Bossone (fagot), Akone Makito (piano)

Brilliant 94738 52'

Opname: november 2012, Studio I Musicanti, Rome

   

Henri Dutilleux (1916-2013) was een zuinige componist. Hij schreef mondjesmaat, en wat hij eenmaal had geproduceerd verwees hij met het grootste gemak naar de prullenbak. Hij was een laatbloeier, en de vroege werken die hij produceerde hebben zijn zelfkritiek alleen overleefd doordat de noten al gepubliceerd waren. Die vroege werken zijn een Sonatine voor fluit, een Hobosonate, Saranbande et Cortège voor fagot en piano, en Choral, Cadence et Fugato voor trombone en piano. Blazers zijn er dol op, en aan opnamen geen gebrek, uiteraard meestal op recitals voor de betreffende instrumenten. Mijn favorieten: Sharon Bezaly en Ronald Brautigam in de Fluitsonatine op BIS. Pauline Oostenrijk en Ivo Janssen met de Hobosonate op Challenge. Trombonist Jörgen van Rijen en Alla Libo in Choral, Cadence et Fugue op Channel Classics.

Dutilleux trouwde in 1946 met de bekende pianiste Geneviève Joy (1919). Voor haar componeerde hij in de eerste twee jaren van het huwelijk - dat meer dan zestig jaar zou standhouden - een Pianosonate, zijn opus 1. Dat hij daarna niet nog veel meer werken voor haar schreef zegt dus niets over de kwaliteit van het huwelijk, maar alles over de werkwijze van Dutilleux. Ook over zijn echtgenote, die ondanks haar niet geringe capaciteiten slechts sporadisch solistisch optrad. Haar faam ontleende ze aan haar veertigjarige samenwerking met Jacqueline Robin - een pianoduo met een formidabele reputatie.

Brilliant presenteert deze jeugdwerken in prima uitvoeringen door jonge solisten, afkomstig van de Accademia Nazionale di Santa Cecilia. De Japanse pianiste Akone Makita is de verbindende schakel en verdient een extra pluim voor de hondsmoeilijke pianosonate - Dutilleux spaarde zijn echtgenote niet. Dat het examenstuk voor trombone ontbreekt is geen groot gemis, maar wat mij betreft had Akone Makita nog even mogen duiken in de overige pianistische jeugdzonden. Als hoofd van de afdeling muziek van de Franse omroep schreef de jonge Dutilleux de cyclus Au gré des ondes. Echte gebruiksmuziek, vergelijkbaar met de pianowerken van Poulenc. Het deeltje met de titel Hommage à Bach is vervuld van het soort buitenaardse schoonheid waarmee de grote J.S.B. zelf ons tot tranen toe weet te ontroeren.

Prachtig repertoire, in uitstekende uitvoeringen en mooi opgenomen. De cognoscenti weten het inmiddels, op naar de plaatselijke Blokker. Echt waar.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links