CD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2009
 |
Dopper: Symfonie 2 - Päân I-II.
Residentie Orkest o.l.v. Matthias Bamert.
Chandos CHAN 9884 • 65' •
Cornelis Dopper (1870-1939) was tussen 1906 en 1918 de meest gespeelde Nederlandse componist bij het Concertgebouworkest. Hij was er bovendien tweede dirigent van 1908-31, en bracht in die functie menig belangrijk werk over het voetlicht (La Mer, Iberia, Rapsodie Espagnole). Een groot deel van zijn symfonieën werd door Mengelberg persoonlijk in première gebracht, maar aan die idylle kwam een einde toen componist en criticus Matthijs Vermeulen na een uitvoering van de Zuiderzee-Symfonie getergd de kreet ‘Leve Sousa’ de zaal inslingerde. Volgens Vermeulen bevatte een mars van die componist meer muzikale substantie dan een hele symfonie van Dopper. Het kwam Vermeulen duur te staan, want zijn toch al niet vriendschappelijke relatie met Mengelberg was voorgoed verstoord, en daarmee was de kans definitief verkeken dat het enige orkest dat zijn duivels moeilijke partituren had kunnen spelen dat ook inderdaad zou doen. Maar ook Dopper voer niet wel bij de affaire; hoewel hij nog tot 1931 als tweede dirigent bij het orkest bleef, werden alleen nog enkele gelegenheidswerkjes door het orkest gespeeld. Een uitzondering vormt de 'Ciaconna Gotica' uit 1920, een werk dat door alle grote dirigenten en orkesten op het repertoire werd genomen.
 |
|
| Cornelis Dopper (1870-1939) |
Het Residentie Orkest begon in 1999 aan een vervolg op haar spraakmakende serie platen met Nederlandse muziek uit de jaren 70/80, en na Richard Hol en Alexander Voormolen was dit de derde in de nieuwe reeks. De tweede symfonie uit 1903 is een lijvig werk in de traditionele vier delen, waarin mooie invallen helaas worden afgewisseld met voorspelbare stoplappen. De beide Päâns (oude spelling voor Paean, lofzang) uit 1915 geven blijk van Doppers uitstekende vaardigheid als instrumentator; de invloed van Mahler is hier heel goed in zijn eigen stijl verwerkt. Het is goed om je op de hoogte te kunnen stellen van dit vergeten repertoire, en het Residentie Orkest en dirigent Matthias Bamert doen er alles aan om de luisteraar te overtuigen van hun missie. Misschien dat u na een uurtje met deze muziek te hebben doorgebracht geestdriftig ‘Leve Dopper’ uitroept of Matthijs Vermeulen naspreekt.