CD-recensie

© Siebe Riedstra, oktober 2020

De Amerikaanse componist John Corigliano (1938) zou je gerust de wettige erfgenaam van Samuel Barber mogen noemen. Zijn muziek is in de kern door en door romantisch, zonder voorbij te gaan aan moderne ontwikkelingen en technieken. Hij is geen veelschrijver, en bovendien bepaald niet zuinig met het hergebruiken van zijn scheppingen. Onmiddellijk succes had Corigliano met zijn 'score' voor de film 'The Red Violin' uit 2003, waarvan hij de partituur al min of meer voltooid had voordat de film gemonteerd was. Dus ontstond uit die score voor de concertzaal op slag een 'Red Violin Chaconne'. Later voegde Corigliano aan de Chaconne nog drie delen toe, en dat geheel werd het 'Red Violin Concerto'. De film - met Samuel L. Jackson in de hoofdrol - is overigens ook zeer de moeite waard. Waar muziek maken op het witte doek voor kenners vaak bedorven wordt door tenenkrommend 'acterend musiceren' is in deze film uiterste zorg besteed aan de muziekmomenten, die prachtig geïntegreerd zijn in een pakkend verhaal. De Franse violiste Amanda Favier (1979) maakt met deze uitgave haar debuut in concertrepertoire, en combineert Corigliano met Stravinsky's Vioolconcert uit 1931, een onverholen neo-barokke pastiche in de toonsoort D groot. Favier heeft met de formidabele technische moeilijkheden in Stravinsky geen moeite en ze wordt uitstekend gesecondeerd door het Luikse orkest onder Adrien Perruchon, maar komt in de dynamiek wat monochroom over. De neo-romantiek van Corigliano's vioolconcert krijgt zowel technisch als interpretatief het volle pond, en de opname uit de Salle Philharmonique te Luik plaatst viool en orkest in het juiste perspectief. Dit is - o wonder - al de vierde opname van Corigliano's Red Violin, hoewel de toelichting beweert dat het werk maar zelden wordt gespeeld....

index