CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, januari 2011

 

 

 

 

 

Castelnuovo-Tedesco: Shakespeare Overtures Vol. 1

Julius Caesar, op. 78 – The Taming of the Shrew, op. 61 – Antony and Cleopatra, op. 134 – A Midsummer Night’s Dream, op. 108 – The Tragedy of Coriolanus, op. 135 – Twelfth Night, op. 73

West Australian Symphony Orchestra
o.l.v. Andrew Penny

Naxos 8.572500 • 65' •

 

 

Castelnuovo-Tedesco: Shakespeare Overtures Vol. 2

As You Like It, op. 166 – The Merchant of Venice, op. 76 – Much Ado about Nothing, op. 164 – King John, op. 111 – The Winter’s Tale, op. 80

West Australian Symphony Orchestra o.l.v. Andrew Penny

Naxos 8.572501 • 59' •

 


De Italiaanse componist Mario Castelnuovo-Tedesco kwam in 1895 ter wereld in Florence. Hij studeerde bij Ildebrando Pizzetti, en werd actief gesteund door Alfredo Casella. In het Italië van voor de Tweede Wereldoorlog boekte hij successen als componist en pianist, maar daar kwam verandering in door de anti-joodse wetgeving van 1938. Castelnuovo-Tedesco was van joodse afkomst en zag zich genoodzaakt om uit te wijken naar de Verenigde Staten. Na een jaartje in de omgeving van New York gewoond te hebben verhuisde hij naar het zonnige California, waar hij op voordracht van Jascha Heifetz werk vond als filmcomponist en filmmuziek doceerde aan het Conservatorium van Los Angeles. Hij was de leraar van John Williams, André Previn, Nelson Riddle, Henry Mancini en Jerry Goldsmith. Hoewel hij aan meer dan 250 films meewerkte, heeft hij op dat gebied nauwelijks zichtbare sporen achtergelaten. Anders dan zijn vakbroeder Erich Wolfgang Korngold, die de ene na de andere Oscar in de wacht sleepte, haalde Castelnuovo-Tedesco amper de credits van de films die hij van muziek voorzag. Hij bleef naar eigen zeggen een ‘ghost writer’.

Uit Italië had Castelnuovo-Tedesco drie liefdes meegenomen: het landschap van zijn geboortestreek, de bijbel en Shakespeare. Dat laatste uitte zich in twee opera’s, ontelbare liederen, en de elf concertouvertures die op deze beide cd’s verenigd zijn. Zijn volwasen idioom laat zich beschrijven als neo-romantisch of neo-klassiek, maar in beide gevallen speelt de dissonant nauwelijks een rol. In het oeuvre van deze zeer productieve toondichter vinden we overigens geen enkele symfonie, maar wel twee pianoconcerten, twee vioolconcerten en een aantal concertwerken voor één of meer gitaren. Van de vioolconcerten ontstond het tweede, met de bijbelse titel ‘I Profeti’, in opdracht van Jascha Heifetz. Niet alleen Heifetz, maar later ook Itzak Perlman zette zich in voor het werk, en beide hebben ze er een opname van gemaakt. Nog grotere bekendheid verwierf Castelnuovo-Tedesco met zijn werken voor gitaar, die hun aanzet vonden in de vriendschap met gitaarvirtuoos Andrès Segovia.

Orkestwerken van Castelnuovo-Tedesco zijn dus ondanks zijn kolossale oeuvre niet al te dik gezaaid, en op geluidsdrager slechts sporadisch te vinden. Dat maakt deze beide cd’s meer dan welkom, temeer waar het hier om wereldpremières gaat. Toch zijn deze inspelingen enigszins met raadselen omhuld. Zelden kom je een cd tegen die zestien jaar voor de datum van uitgifte is opgenomen, zeker niet in deze categorie. Toch staat het er echt: recorded 14th-22nd April, 1994. Was men niet tevreden met het resultaat of was de opname voor een ander label voorzien? Hoe dan ook, we kunnen nu eindelijk kennis nemen van deze werken, en daar gaat het om.

Het West Australian Symphony Orchestra is gevestigd in Perth, aan de ‘stille’ westkant van Australië, waar het de enige bron van klassiek muziekvermaak is, en alle categorieën moet bedienen: concerten, opera en ballet. Het is uiteraard geen toporkest, maar dat het uitstekend kan presteren hebben we uit eerdere opnames onder Vernon Handley en Eugene Goossens kunnen opmaken. Andrew Penny is een Britse dirigent die voor Naxos verdienstelijk werk heeft verricht met zijn registratie van de complete symfonieën van Malcolm Arnold. Zowel dirigent als orkest hebben dus hun merites, maar helaas moeten we constateren dat ze op deze qua repertoire zeer begerenswaardige schijfjes niet de kwaliteit leveren die deze muziek verdient. Individuele prestaties niet te na gesproken, maar een uitstekende solotrompettist wordt onderuitgehaald door een middelmatige eerste vioolgroep. Ook het opnameteam kan niet verdoezelen dat er op plekken iets meer aandacht aan de partituur besteed had mogen worden. Dat laat onverlet dat dit de eerste en enige manier is om met de kleurrijke orkestmuziek van deze Italiaanse Anglofiel – Castelnuovo betekent tenslotte Newcastle – in Hollywood kennis te maken. En luistert u vooral ook eens naar dat ‘profetische’ Tweede vioolconcert, of overtuig uzelf dat er meer gitaarconcerten onder de zon zijn dan dat van Joaquin Rodrigo.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links