CD-recensie
© Siebe Riedstra, februari 2013
 |
John Cage – As it is - Liederen en pianowerken
Dream (piano solo) – The Wonderful Widow of Eighteen Springs – The Unavailable Memory of (p) – A Flower – Music for Marcel Duchamp (p) – Experiences nr. 2 – A Room (p) – Three Songs – Two Pieces for Piano – Five Songs – Prelude for Meditation (p) – She is Asleep – Nowth upon Nacht –
Dream, var. (p)
Natalia Psjenitsjnikova (stem), Alexei Lubimov (piano)
ECM New Series 2268 • 72' •
Opname: december 2011, Radio Studio DRS, Zürich
Het zal zelfs doorgewinterde concertbezoekers niet zijn opgevallen, maar 2012 was het jaar van de Amerikaanse componist John Cage (1912-1992) – één van de grote muziekpioniers die dat land heeft voortgebracht. Cage had geen boodschap aan conventies, muzikaal of maatschappelijk. Een van zijn mooiste uitspraken is: “I can't understand why people are frightened of new ideas. I'm frightened of the old ones.” Ooit won hij de hoofdprijs in een televisiequiz met zijn geliefde onderwerp: paddestoelen, en nog steeds kietelt hij ons met zijn hallucinerende ideeën over muziek. Onlangs in De Wereld Draait Door, waar Reinbert de Leeuw iedereen verbijsterde met een gloedvolle interpretatie van 4’33” – dat betekent 4’33” stilte. Alexei Lubimov, al even prettig gestoord als John Cage, krijgt hier van Manfred Eicher, de dromende labelchef van ECM, de gelegenheid om zijn eigen droom waar te maken. Een droom die gebaseerd is op het bezoek dat Cage in 1988 aan Moskou bracht. Voor Lubimov en Psjenitsjnikova een gebeurtenis die zijn sporen heeft nagelaten. Samen met deze stemkunstenares heeft Lubimov een programma samengesteld waarin de eigenzinnigheden van Cage prachtig worden geëtaleerd. Natuurlijk mag ‘The Wonderful Widow of Eighteen Springs’ op een tekst van die andere fantast, James Joyce, niet ontbreken. Dat de pianist deze vocale voorstelling begeleidt zonder de klep van de piano te openen hoeft eigenlijk niemand te verbazen. Schroeven en gummetjes tussen de snaren zorgen voor geluiden die Henry E. Steinway een nachtmerrie zouden hebben bezorgd. Maar wanneer die geluiden de gamelan worden die Psjenitsjnikova begeleidt betreden we een andere wereld. Haar gebrekkige beheersing van de Engelse taal en haar geheel eigen kijk op zingen is slechts een bijkomstigheid. Dit is nieuwe muziek, en John Cage houdt ons nog steeds bij de les. Happy Birthday, Dear John.