CD-recensie
© Siebe Riedstra, november 2009
 |
Busoni: Vioolconcert in D, op. 35a - Vioolsonate nr. 2 in e, op. 36a.
Frank Peter Zimmermann (viool), Enrico Pace (piano), Orchestra Sinfonica Nazionale della RAI o.l.v. John Storgards.
Sony Classical SK 94497 • 54‘ •
Eindelijk gerechtigheid! Het vioolconcert van Busoni leidt al sinds zijn première in 1897 een sluimerend bestaan. Ondanks de krachtige advocatuur van Joseph Szigeti heeft het zich niet kunnen handhaven op het podium of in de platencatalogus. De grote labels en de vioolvirtuozen hebben het links laten liggen, een enkele radioregistratie (AVRO 1936 met Adolf Busch en BBC 1972 met Jaimie Laredo) daargelaten. Hulde dus aan Frank Peter Zimmermann en Sony om het risico te nemen dit repertoire aan ons voor te stellen. Hoewel Busoni in 1898 nog niet aan zijn ‘nieuwe klassicisme’ was begonnen vinden we in dit werk al wel de kiemen voor zijn latere denkwijze. Het werk past zonder meer in de grote lijn Bach-Beethoven-Brahms en kan zich meten met het twintig jaar oudere concert van Bruch. De tweede vioolsonate uit 1900 sluit stilistisch bij het concert aan, en gelukkig heeft deze sonate iets regelmatiger aandacht gehad van violisten en platenlabels (o.a. Gidon Kremer op DGG). Een uitstekend idee om deze twee werken samen te brengen op één schijf. Het relatief onbekende RAI orkest klinkt (na ontelbare fusies) uitstekend onder John Storgards, die zelf concertmeester is geweest. Enrico Pace is een inspirerende begeleider in de sonate. Opname en annotatie zijn zeer verzorgd. Het doet er niet toe dat deze uitgave al uit 2005 stamt. Het is een aanwinst. Punt uit.