CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, februari 2016

 

Bruch: Vioolconcert nr. 2 in d, op. 44 - In Memoriam op. 65 - Konzertstück op.84

Ulf Wallin (viool), Deutsches Sinfonie-Orchester Berlin o.l.v. Okko Kamu

BIS-2069 60' (sacd)

Opname: mei 2014, Jesus-Christus Kirche, Berlijn-Dahlem

 

In de jaren 1877/80 schreef Max Bruch twee vioolconcerten en de Schotse Fantasie. Het Vioolconcert van Brahms dateert uit dezelfde tijd, en wanneer we bedenken dat destijds maar twee Vioolconcerten internationale status hadden bereikt (Beethoven en Mendelssohn, Mozart werd nog niet serieus genomen), geen slechte score. Bruch was echter een aartsconservatief die niets van de nieuwlichterij van Liszt en Wagner moest hebben. Toen hij in 1920 overleed had hij al voorspeld dat van zijn werken alleen het Eerste vioolconcert repertoire zou houden. Hij kreeg gelijk, en hij had geluk, want ook de Schotse Fantasie is zo nu en dan nog in onze concertzalen te beluisteren. Op geluidsdragers maakt de onbekende Bruch de laatste paar jaren een verrassende comeback, met nieuwe opnamen door o.a. Antje Weithaas, Nicola Benedetti, Ning Feng en Jack Gottlieb - ze zijn hier allemaal besproken. Allen worden ze getoetst aan Salvatore Accardo, die samen met Kurt Masur en het Gewandhausorchester in 1977/8 voor Philips de complete vioolwerken met orkest opnam, een uitgave die nu nog slechts ingekort tot dubbel-cd door het leven gaat op het label Decca. Nu voegt de Zweed Ulf Wallin zich in het rijtje nieuwkomers met een opname van het Tweede vioolconcert die er zijn mag. Dat Concert begint met een schitterend Adagio, en verschiet daarmee een beetje zijn eigen kruit, want na een kort recitatief volgt al meteen de Finale. Niettemin een prachtig stuk, met een juweel van een orkestbegeleiding door de oude rot Okko Kamu.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links