CD-recensie
© Siebe Riedstra, februari 2021
|
Het City of Birmingham Symphony Orchestra heeft net als het Rotterdams Philharmonisch gouden handjes wanneer het op het kiezen van chef-dirigenten aankomt. Na Simon Rattle en Andriss Nelsons heeft men een opvolger gevonden die nog eens extra opvalt: ze is een vrouw, en tevens de eerste dirigent die het orkest een contract met het prestigieuze label DG heeft bezorgd. Mirga Grazynité-Tyla, Mirga voor haar fans, werd in 2016 benoemd, en heeft in korte tijd voor een ware MirgaMania gezorgd. Die vond zijn voorlopige hoogtepunt in het seizoen 2019/20, waarin het honderdjarig bestaan van het CBSO werd gevierd. De aftrap werd gegeven op het openingsconcert, met op het programma de Sinfonia da Requiem van Benjamin Britten, gevolgd door het oratorium A Child of Our Time van Michael Tippett. Van beide werken werd op tournee, in de Hamburgse Elbphilharmonie, een opname gerealiseerd. Onder de noemer The British Project komt in het voorjaar van 2021 een dubbel-cd uit, nu wordt Britten door DG alvast als download aangeboden. Dat Mirga onlangs bekend maakte dat ze haar chefschap in Birmingham in 2022 beëindigt werd door het orkest beantwoord met een aanstelling als vaste gastdirigent. Op de voortzetting van dit project zal het sowieso geen invloed hebben. Benjamin Britten ontving in 1940 als 26-jarige de eervolle opdracht om ter gelegenheid van de viering van het duizendjarig bestaan van het Japanse keizerrijk een symfonie te schrijven. Dat hij het vervolgens presteerde om de opdracht te honoreren met een sombere Sinfonia da Requiem zullen de Japanners hem nooit vergeven hebben - het stuk werd geruisloos van het feestprogramma verwijderd, maar de componist ontving wel zijn honorarium. Britten was met andere dingen bezig, zijn beide ouders waren kort na elkaar overleden. Zijn Sinfonia da Requiem is de verpletterende neerslag van een persoonlijke crisis - een ijzersterke partituur, en strikt genomen Brittens enige symfonie. In de Sinfonia da Requiem gaat Mirga de directe competitie aan met haar voorganger Simon Rattle, die in 1984 een veelgeprezen opname realiseerde voor EMI. Mirga laat een andere kant van het werk horen, een donkerder insteek waarin ze haar Litouwse afkomst niet verloochent. De opnametechniek heeft intussen niet stilgestaan en is een één woord overweldigend. index |
|