CD-recensie

© Siebe Riedstra, oktober 2016

Op zijn derde cd voor het label Piano Classics verenigt Alexander Gavrylyuk twee componisten die in de negentiende eeuw hartstochtelijk tegen elkaar werden uitgespeeld: Johannes Brahms en Franz Liszt. Dat zegt overigens niets over de bewondering die Brahms had voor de pianist Liszt, over wie hij opmerkte 'wij hebben maar een paar vingers van de tien die Liszt heeft'. Brahms wist nog voor zijn dertigste de variatiekunst tot grote hoogten te verheffen - Liszt was de duivelskunstenaar van de pianotranscriptie. Brahms liet zich voor zijn Paganini Variaties inspireren door de duivelskunstenaar van de viool, en schiep een meesterwerk dat alleen gemeten kan worden aan de Goldbergvariaties van Bach en de Diabelli-variaties van Beethoven. Liszt wist de betoverende orkestklanken van Wagners Tristan te vangen met tien vingers. Beide werken betekenen de ultieme uitdaging voor iedere pianist, maar ze met elkaar combineren is niet voor iedereen weggelegd. Alexander Gavrylyuk (1984) wordt sinds zijn debuut in Nederland door het publiek zeer terecht op handen gedragen. Wie op 8 februari zijn concert in het Amsterdamse Concertgebouw bijwoonde zal zijn smetteloze interpretatie van de Paganini-variaties niet licht vergeten. Wie er niet bij was kan de schade inhalen op youtube, zie bovenstaande link - Brahms begint bij 17:30. Let vooral eens op de spectaculaire glissandi bij 29:00. Gavrylyuk speelt in de livesituatie een ligt gewijzigde volgorde, op de cd houdt hij zich aan de gedrukte noten. Brahms lijkt voor hem meer een technische dan een intellectuele uitdaging, maar Isoldes Liebestod, de Derde Consolation, Mephisto's Wals en de Tarantella speelt hij weergaloos mooi en minutieus geschakeerd. Een meesterpianist.

index