CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2010
 |
Bowen: Pianosonate nr. 6 op. 160 – 24 Préludes op. 102 – Rêverie op. 86.
Joop Celis (piano).
Chandos CHAN 10277 • 69' •
York Bowen (1884-1961) was in de opinie van Saint-Saëns de opmerkelijkste jonge Britse componist van zijn tijd. De componist Sorabji schreef over zijn 24 Préludes: ‘niet alleen is dit de beste Engelse pianomuziek van het moment, maar pianistisch gezien het best geschreven’. Met York Bowen betreden we de grote traditie van pianocomponisten als Rachmaninov, Ravel en Medtner, hoe verschillend ze ook mogen zijn. Overdreven? Beslist niet. Wanneer deze 24 Préludes door Rachmaninov waren geschreven zouden ze als zodanig repertoire hebben gehouden. Bowen was zelf een begenadigd pianist met een grote carrière, en het is ronduit onbegrijpelijk dat we deze man totaal vergeten zijn.
 |
|
| York Bowen | |
Zijn boek met 24 Préludes in alle majeur- en mineur toonsoorten kan zich
staande houden in de lange reeks die sinds Chopin (die zich liet inspireren
door JSB) is gecomponeerd door Debussy, Skrjabin en Rachmaninov. Het werd
gepubliceerd in 1950 en in het toenmalige muzikale klimaat zal het al
bij zijn verschijnen als ouderwets zijn bestempeld, want het had inderdaad
ook veertig jaar eerder geschreven kunnen zijn. Een halve eeuw later is
dat geen probleem meer: wat overblijft is bijzonder inventieve muziek
die het uiterste uit speler en instrument weet te halen. En dat brengt
ons op de tweede verrassing van deze schijf, want zo’n pianist is
Joop Celis, bij de bewoners van zuidelijk Nederland beter bekend dan in
de randstad, maar daar mag best verandering in komen. Celis is al jaren
pianodocent aan het Conservatorium van Maastricht en het Lemmensinstituut
te Mechelen en deze cd is dan ook een geheel Nederlandse aangelegenheid.
De opname werd gemaakt in de Willem Hijstek Zaal van het Maastrichts Conservatorium
met producer Eric Schoones en geluidsman Fred Huijser en gemastered door
Bert van Dijk. De cd klinkt heel natuurlijk en heeft gelukkig niet de
overtollige galm die we vaak op Chandos tegenkomen. Celis tekende zelf
voor de zeer informatieve annotaties (ook in het Nederlands!).
Deze cd verscheen in 2005 als deel 1 van een serie die in 2007 gevolgd
werd door deel 2 (CHAN 10410); eerder dit jaar verscheen deel 3 (10506).
Inmiddels zijn ook de pianoconcerten nr. 3 en 4 verschenen in de serie
Romantic Piano Concertos van het label Hyperion, overigens niet
gespeeld door Joop Celis, maar door Danny Driver (CDA 67659). Laatstgenoemde
maakte ook een opname van de complete pianosonates op een dubbelaar, eveneens
voor Hyperion (CDA 67751/2).