CD-recensie
© Siebe Riedstra, augustus 2022 |
Ooit lanceerde Kees van Kooten de term 'woordguls'. Met een beetje fantasie zou je daar 'notenguls' van kunnen maken, een perfecte omschrijving van de muzikale instelling van Marc-André Hamelin. Een half jaar geleden besprak Aart van der Wal op deze site vol waardering over zijn dubbel-cd met werken van Carl Philipp Emanuel Bach, nu presenteert hij een dubbelaar met Ragtimes van de Amerikaanse componist William Bolcom. Over diversiteit gesproken. Bolcom werd geboren in 1938 en is al even notengulzig als Hamelin. Zijn kolossale oeuvre omvat alle genres, in evenveel stijlen. Een geboren eclecticus die afstudeerde bij Darius Mihaud, klassen volgde bij Boulez, en ragtimelegende Eubie Blake als zijn belangrijkste mentor beschouwt. In 1967 ontdekte Bolcom de ragtimes van Scott Joplin, de componist van de opera Treemonisha. Bolcom kent geen onderscheid tussen avant-garde en amusementsmuziek en voelde zich jarenlang geïnspireerd tot het schrijven van ragtimes. Helemaal in de klassieke stijl, met hier en daar die eigenwijze draai waaraan je hem direct herkent. Het werd een boek vol, dat in 2018 in druk verscheen en nu in zijn geheel is opgenomen door Marc-André Hamelin. Hamelin is een wereldpianist met een kolossaal repertoire en een discografie van meer dan vijftig cd's op het label Hyperion. Zijn virtuoze capaciteiten zijn legendarisch, maar belangrijker is zijn niet te stuiten muziekhonger en de daarmee gepaard gaande ongeremde muzikaliteit. Een cd om beurtelings heel vrolijk en heel stil van te worden. _________________ index |
|