CD-recensie
© Siebe Riedstra, januari 2018
Bizet: Carmen Suites nr. 1 & 2 (arr. Ernest Guiraud) - L'Arlesienne Suites nr. 1 & 2 (nr. 2 arr. Guiraud) Barcelona Symphony Orchestra o.l.v. Pablo González |
Het orkest van Barcelona drukt nationale trots uit in zijn volledige naam: Orquestra Simfònica de Barcelona i Nacional de Catalunya. Music director van dit orkest is de Japanner Kazushi Ono, vaste gastdirigent is Jan Willem de Vriend. Van 2010-2015 was Pablo González chef-dirigent van dit orkest, en op de valreep van zijn contract maakte hij in 2015 deze opname. Hij zorgde met dit orkest overigens ook voor broodnodige en uitstekende inspelingen van orkestwerken van Granados op het label Naxos. Het label heeft de gewoonte om oudere opnamen te vervangen wanneer er zich een gunstige gelegenheid voordoet. Zo zijn de symfonieën van Sjostakovitsj, die destijds de enige budget-opnamen waren, de afgelopen jaren vervangen door de inspeling van Vasily Petrenko, en met recht. De oorspronkelijke serie Prokofjev-symfonieën uit Oekraïne werd vervangen door die uit São Paulo met Marin Alsop, en daar begon ik te twijfelen.
Groot repertoire verdraagt het om in meerdere vertolkingen aanwezig te zijn, maar je vraagt jezelf in gemoede af waarom Naxos deze werkwijze ook toepast op favoriete klasieken als de L'Arlesienne en Carmen Suites van Bizet. Repertoire dat in 1988 uitkwam in een uitstekende registratie door het orkest van Bratislava (dat in werkelijkheid een kaartenbakorkest was, samengesteld uit de beste musici van de drie orkesten die in Bratislava opereren). Iedereen was er destijds blij mee, want het was niet alleen uitstekend maar ook nog eens spotgoedkoop. In 2017 barst de catalogus met dit repertoire uit zijn voegen, door alle goedkope heruitgaven waarin al jaren gegrossierd wordt. Je vraagt je verwonderd af wat Naxos heeft bewogen om de hele exercitie in 2017 nog eens over te doen. Moet de afbeelding van een stier op de omslag en de aanwezigheid van originele Spaanse muzikanten in de studio het publiek overtuigen dat de oude prestatie hier wordt verbeterd? Dan komt men bedrogen uit. De musici in Bratislava hadden er hoorbaar plezier in, hun collega's in Barcelona hadden kennelijk andere dingen aan hun hoofd of ze verveelden zich te pletter. Dan dringt de uitspraak van een verbitterde George Bizet zich weer eens aan ons op: 'muziek, wat een schitterende kunst en wat een treurig beroep'.