CD-recensie
© Siebe Riedstra, december 2018
|
Leonard Bernstein worstelde een leven lang met zichzelf, met zijn vader en met God (de vader). Daarvan getuigen niet alleen zijn symfonieën, maar ook de interpretaties ervan die hij naliet. Met name in de Derde symfonie worstelde hij met de materie die hem voor ogen stond. Kaddish is een merkwaardige hybride van symfonie, oratorium en melodrama (gesproken tekst over muziek) op een libretto van de componist. Bij de première in 1963 werd ze met de grond gelijkgemaakt vanwege de tenenkrommende teksten, gedeclameerd door echtgenote Felicia. Bernstein nam de kritiek serieus en zette drastisch het mes in de spreektekst, maar het heeft niet geholpen. De worsteling met zijn vader (Sam), die tot op hoge leeftijd vraagtekens zette bij de beroepskeuze van zijn zoon, schreef hij van zich af in de Eerste symfonie, Jeremiah. Alles is theater bij Bernstein, maar het is aan Antonio Pappano om te laten horen hoe ongelofelijk theatraal de drie symfonieën van Bernstein zijn ontworpen. Pappano is in tegenstelling tot Bernstein opgegroeid in de orkestbak en laat het totaal van zijn ervaring los op deze partituren. Het resultaat is verbluffend wat betreft het orkestrale aandeel, de vocale bijdragen vallen wonderlijk genoeg tegen. Wonderlijk omdat men van een maestro van de standaard van Pappano zou mogen verwachten dat de keuze van de zangeressen zijn grootste zorg zou zijn. Bernstein noemde de sopraansolo in de Derde symfonie 'my pietà' - maar helaas wordt die gedachte door sopraan Nadine Sierra niet waargemaakt (track IIb). Ondanks haar prille leeftijd wobbelt ze er lustig op los. Marie-Nicole Lemieux doet er in Jeremiah nog een schepje bovenop en is bovendien veel te veel in close-up opgenomen. Dame Josephine Barstow is indrukwekkend in haar rol als spreekster, maar kan niet verhinderen dat Bernsteins poëtische verzinsels zijn noten alleen maar in de weg zitten. Desondanks is dit door de ongebreideld theatrale visie van Pappano een boeiende alternatieve inkijk. Het jonge Italiaanse pianofenomeen Beatrice Rana maakt van The Age of Anxiety een feest. index |
|