CD-recensie
© Siebe Riedstra, juni 2014
American JourneyBernstein: Serenade (voor viool, strijkers, harp en slagwerk) Barber: Adagio voor strijkorkest Herrmann: Psycho (suite uit de filmmuziek voor strijkorkest) Ives: The Unanswered Question Gershwin: Three Preludes (voor piano) Tai Murray (viool), Mirare MIR 244 • 68' • Opname: okt 2013, Théatre Auditorium Poitiers |
 |
Eerst het goede nieuws: een prachtig programma, een interessante reis door de Amerikaanse muziek van de afgelopen eeuw. Topstukken van Bernstein (Serenade), Barber (Adagio), Herrmann (Psycho), Gershwin (3 Preludes) en Ives (Unanswered Question). Ze zijn geselecteerd op hun unieke bezetting waarin het strijkorkest de hoofdrol speelt. Daarin schuilt de achilleshiel van deze productie, want om deze werken tot hun recht te laten komen moet je van goeden huize komen. Het is één ding om met Bernsteins Serenade voor viool, strijkorkest, harp en slagwerk op een concert goede sier te maken, zeker in Poitiers. Maar als je de resultaten op cd uitbrengt valt de vergelijking tussen Hillary Hahn (Sony) en Tai Murray uit in het nadeel van de laatste. Overigens wil ik daarmee bepaald niet suggereren dat een kennismaking met deze violiste niet de moeite waard zou zijn. Als Amerikaanse met een donkere huidskleur - is Afro-American nog wel politiek correct? - is ze bepaald geen alledaagse verschijning. Dat ze inmiddels naar Berlijn verhuisd is zegt waarschijnlijk ook iets over de kansen die ze in haar geboorteland [niet] krijgt. Collega Aart van der Wal was hoe dan ook bijzonder ingenomen met haar opname van de sonates van Ysaÿe, voor het label Harmonia Mundi.
De boeiende Suite uit Psycho, de bloedstollende klanken bij Hitchcocks film, vindt zijn oorsprong in een jeugdzonde van Bernard Herrmann, de Sinfonietta voor strijkorkest. Een paar jaar geleden maakte Michael Schönwandt er een mooie opname van voor het label Chandos. Overigens heeft Herrmann een geheel nieuwe partituur voor de film gecomponeerd, en slechts een kort intermezzo hergebruikt in de film - de indringende striemende akkoorden voor de shower scene zult u in de sinfonietta vergeefs zoeken. Esa-Pekka Salonen heeft van de suite een ijzersterke opname gemaakt voor Sony, met zijn orkest uit L.A., en Herrmann zelf ging hem enige decennia eerder voor op het label Decca, toen filmmuziek nog een doodgewoon klassieke verschijnsel was. Jean-Francois Heisser is een uitstekende pianist en hij zorgt voor een swingende uitvoering van Gershwins Three Preludes voor piano, meesterlijke stukken die een klassieke status verdienen. Charles Ives schiep met zijn Unanswered Question een partituur die door zijn gekte niet stuk is te krijgen, en bovendien geen enkele problemen stelt aan de uitvoerenden. Dat er hier en daar wat kanttekeningen geplaats moeten worden ligt niet aan de kwaliteiten of de inzet van Heisser en zijn manschappen: de competitie in dit repertoire is gewoon moordend.