CD-recensie

 

© Siebe Riedstra, oktober 2014

 

C.Ph.E. Bach - Triosonates & Fluitconcerten

(C.Ph.E.) Bach: Triosonate in G, Wq 144 - in A, Wq 146 - in G, Wq 150 - in D, 151 - Fluitsonate in e, Wq 124 - Vioolsonate in Bes, Wq 77 - Fluitconcert in D, Wq 13 - in d, Wq 22 - in a, Wq 166 - in Bes, Wq 167 - in A, Wq 168 - in G, Wq 169

Alexis Kossenko (traverso & directie), Les Ambassadeurs (Sonates), Arte dei Suonatori (Concerten)

Alpha 821 80' + 70' + 64' (3 cd's)

Opname: juli 2005 & april-mei 2008, Mariakerk Goscikowo-Paradyz, Polen (fluitconcerten);
maart 2014, Garnisons Kirke, Kopenhagen (sonates)

 

De driehonderdste verjaardag van Carl Philipp Emanuel Bach (1714-1788) wordt dit jaar uitbundig gevierd. Eerder besprak ik hier de CPE Bach Editie van Brilliant Classics, en we hebben links en rechts van allerlei heruitgaven zien langskomen. Van een complete CPE Bach is vooralsnog geen sprake, en dat zal voor een belangrijk deel liggen aan de nog niet ontgonnen manuscripten van zijn grote vocale werken. Hier presenteert traversospeler Alexis Kossenko een heruitgave van de fluitconcerten die hij in 2005 en 2008 opnam in Polen met zijn ensemble Arte dei Suonatori. Hij combineert ze met een nieuwe registratie van trio- en solosonates met een ander ensemble dat hij heeft gestart, Les Ambassadeurs.

In de catalogus die Alfred Wotquenne aanlegde van de werken van Emanuel Bach vinden we onder de nummers Wq 166-169 vier fluitconcerten. Onderaan de pagina geeft Wotquenne aan dat van deze werken ook versies bestaan voor klavier, en in het geval van Wq 166-168 eveneens voor cello. Emanuel Bach schreef een wagonlading concerten voor klavier; over wat voor klavier dat moet zijn blijft leuk speculeren. Miklos Spanyi op het label BIS maakt er een sport van om in zijn integrale steeds van instrument te wisselen: klacecimbel, hammerklavier, tangentpiano etc. Wat de fluitconcerten betreft stopt het niet bij de vier eerdergenoemde; kennelijk zijn er avontuurlijke uitgevers aan de slag gegaan, want Kossenko presenteert hier ook de klavierconcerten Wq 13 en 22 in een fluitversie.

Ton Koopman en zijn vaste fluitist, Konrad Hünteler namen dit repertoire al in 1989 op voor Erato. Warner Classics heeft Erato overgenomen en inmiddels ook een Editie uitgebracht, op dertien cd's, waaronder deze fluitconcerten. De benadering is dezelfde, een kleine bezetting, nauwelijks vibrato en frisse tempi. Het grote verschil zit in de opname, Koopman nam op in Maria Minor in Utrecht, een piepklein kerkje met een ideale akoestiek voor kamermuziek. Uit de foto in het boekje is af te leiden dat de kerkruimte in Polen vele malen groter is, en dus zit de microfoon bovenop de spelers voor het detail, en zorgt de ruime akoestiek voor de benodigde warmte, maar ook voor een heel ander perspectief. Wat overigens prettig opvalt zijn de sonore bassen.

Op de eerste cd in dit doosje van drie vinden we een kersverse opname van vier triosonates voor fluit, viool en continuo uit de verzameling die gecatalogiseerd is onder Wq 143-153. Ze worden afgewisseld met een losse fluitsonate en een vioolsonate. In de fluitconcerten is goed te horen hoe Emanuel de wegbereider is voor Joseph Haydn, hier laat hij horen dat hij de zoon van Johann Sebastian is. Er wordt uitstekend gemusiceerd en de opnamelocatie is ideaal, ruim en warm, iets groter dan ons betreurde Maria Minor. De violiste mag best even genoemd worden: Zefira Valova - in het boekje mag ze op de foto. Dat boekje gaat overigens alleen over de in 2014 gemaakte opnamen, en is in dat opzicht uitstekend verzorgd. Van de fluitconcerten krijgen we een tracklisting en opnamegegevens, maar meer niet - ook geen verwijzing naar een website. Voor het overige niets dan lof voor Alexis Kossenko (1977), in Nederland bekend door zijn optredens met de Holland Baroque Society en op het Festival Oude Muziek.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links