CD-recensie

Geslaagde La traviata met Harteros

 

© Paul Korenhof, april 2007

Verdi: La traviata.

Anja Harteros (Violetta Valéry), Piotr Beczala (Alfredo Germont), Paolo Gavanelli (Giorgio Germont), Heike Grötzinger (Flora Bervoix), Helena Jungwirth (Annina), Kevin Conners (Gastone), Steven Humes (Barone Douphol), Rüdiger Trebes (Marchese D'Obigny), Gerhard Auer (Dottore Grenvil), Maximilian Schmitt (Giuseppe) e.a., Chor der Bayerischen Staatsoper, Bayerisches Staatsorchester o.l.v. Zubin Mehta.

Farao Classics S 108070 (2 sacd's)

Opname: maart 2006


Zaten we op een nieuwe opname van La traviata te wachten? Nee. Is dit een opname die alle vorige kan doen vergeten? Zeker niet. En toch is dit een uitgave om aandacht aan te besteden, en niet alleen omdat de 'hybride' cd's behalve een fraaie stereofonische theaterklank ook een fraai surround-effect opleveren. De opname werd gemaakt in de Bayerische Staatsoper tijdens de laatste voorstellingen die Mehta als Generalmusikdirektor van dit werk dirigeerde. Toen de oorspronkelijke geëngageerde zangeres wegens ziekte moest afzeggen, riep hij de hulp in van een jonge Duitse zangeres van Griekse afkomst met wie hij een half jaar eerder in Israel een concertante uitvoering van dat werk had gegeven. Anja Harteros, in 1999 de eerste Duitse winnares van de 'Singer of the World'-competitie en een zangeres die bij die gelegenheid door jurylid Barbara Bonney werd bestempeld als 'een Julia Roberts met het muzikale talent van Cecilia Bartoli', was op dat moment in München overigens geen onbekende meer. Meteen na haar triomf in Cardiff had Mehta haar al geëngageerd voor Agathe in Der Freischüt en dat bezorgde haar het eerste van een reeks successen die de jonge zangeres in de Beierse hoofdstad zou boeken.

Dat Anja Harteros in München met twee repetities het toneel op moest, is niet te horen, wel dat zij kennelijk een goed artistiek contact heeft met Mehta, en het resultaat is een uitvoering die het alleszins verdient om gehoord te worden. Toegegeven, de vertolking van deze jonge zangeres zal in de loop der jaren nog diverse nuances rijker worden en de directie van Mehta munt niet altijd uit door italianità, maar er gebeurt wel wat! We horen hier een Violetta met een warme stem vol dramatiek, een sopraan van het soort dat met groot gemak lyrische Wagner-partijen kan zingen (zij zong onlangs haar eerste Evchen). Verdi's belangrijkste vrouwenrol is vanaf haar eerste noten een mens van vlees en bloed, geloofwaardig en meeslepend, en ik hoop dat het niet al te lang duurt eer ik haar in deze rol op het toneel kan zien. Naast haar staan Pjotr Beczala als een fraai getimbreerde maar lichtelijk larmoyante Alfredo en Paolo Galvanelli als een houterige Germont père. De overige rollen adequaat worden ingevuld door leden van het Münchner ensemble en het geheel levert een niet altijd idiomatische maar zonder meer respectabele uitvoering op. Evenals op haar debuut-cd met muziek van Mozart en Haydn (RCA) is het ook hier weer de stem van Harteros die het oor gevangen houdt met vertolkingen waarin muzikale glans en een suggestie van diepte doorklinken. En als ik moet kiezen tussen haar  en die van Anna Netrebko, geniet de Duits-Griekse sopraan zonder meer mijn voorkeur.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links