CD-recensie
© Paul Korenhof, april 2021
Meyerbeer: Romilda e Costanza |
Uit het jaarlijkse bel canto festival 'Rossini in Bad Wildbad' presenteert Naxos ons ditmaal een onbekend werk van Meyerbeer, en wel diens eerste Italiaanse opera. Romilda e Costanza, een 'melodramma semiserio' op een libretto van Gaetano Rossi dat op 19 juli 1817 in Padua in première ging, is echter nog duidelijk een jeugdwerk dat we zelfs niet mogen vergelijken met de al veel rijpere Italiaanse opera Il crociato in Egitto die zeven jaar later in Venetië in première zou gaan.
Dat betekent dat we hier nog lang niet de Meyerbeer horen die we kennen van zijn grand-opéra's. Wel blijkt uit het libretto op de site van Naxos, dat bij deze drie uur durende uitvoering in Wildbad de nodige coupures zijn gemaakt, dus de complete partituur heeft toch al een lengte die vooruitloopt op Meyerbeer's Parijse partituren.
Diverse zijstraten, kruispunten en rotondes in het libretto maken dat dit niet in twee zinnen is na te vertellen, maar dramaturgisch heeft de opera uiteindelijk toch niet veel om het lijf. De Romilda en de Costanza uit de titel zijn een nieuwe en een vorige geliefde van de Provençaalse ridder Teobaldo die zijn vader moet opvolgen als Vorst van de Provence. Hoewel daarbij wenselijk is dat hij trouwt met Costanza, dochter van de hertog van Bretagne, is hij in het geheim in het huwelijk getreden met Romilda.
De hierdoor ontstane verwikkelingen maken dat zijn machtsbeluste broer Retello een kans ziet zelf de troon te bestijgen. Hij slaagt erin Teobaldo gevangen te zetten, maar hij rekent daabij buiten de liefde van zowel Romilda als Costanza. Hoewel zij door Teobaldo bedrogen is, sluit de laatste zich aan bij de treurende Romilda en na wederom de nodige verwikkelingen weten de beide dames hun beider geliefde te redden.
De weg naar het voor een 'bevrijdingsopera' vereiste 'happy ending' ligt daarbij open, al zitten we wel met het probleem van twee vrouwen en één man. Natuurlijk kiest Teobaldo voor zijn bruid Romilda, waarna Costanza zich uit liefde voor hem bij de situatie neerlegt.
Hoewel Retello tot het einde toe blijft intrigeren en bedriegen, schenkt Teobaldo hem grootmoedig vergiffenis. Eigenlijk zat ik daarna te wachten op een huwelijk tussen Costanza en Retello, maar zo ver ging de librettist gelukkig niet
Zo'n 'happy ending' past in de operatraditie van die tijd, maar het is natuurlijk even onlogisch als dramaturgisch aanvechtbaar. Het dient echter gezegd dat Meyerbeer er alleszins aangename muziek bij heeft geschreven. Melodische en evenwichtig opgebouwde scènes voor Romilda en Costanza, een dankbare partij voor Teobaldo en een effectief opgebouwde finale van het eerste bedrijf behoren daarbij tot de hoogtepunten.
Bij de schurkenrollen ontbreekt het echter aan een karakterisering en mede daardoor kabbelt de partituur als muziekdrama een beetje door. Het resultaat lijkt daardoor vooral een kapstok voor fraaie zang, maar wie daarmee tevreden is, kan met Romilda e Costanza een aangename avond doorbrengen.
Wel kreeg ik sterk de indruk dat een dirigent met meer gevoel voor drama dan Luciano Acocella hier wel prettig zou zijn geweest. De jonge solisten en het koor en orkest uit Krakau doen hun best, maar de vlam slaat nooit echt in de pan. Daarbij komt dat de meeste solisten nog weinig ervaring hebben met het grote repertoire, zodat een betere coaching waarschijnlijk vruchten afgeworpen zou hebben. Het zou zeker hebben geleid tot meer expressie in de zang en wellicht ook tot meer technisch zelfvertrouwen, bijvoorbeeld van de beide titelrolvertolksters bij het benaderen van hoge tonen.
Nu lijkt de vocaal slanke en redelijk virtuoze Afrikaanse tenor Patrick Kabongo (geen onbekende meer in Bald Wildbad) de enige met voldoende 'panache' om Meyerbeer's muziek leven in te blazen. Dat is na Teobaldo's eerste aria ook duidelijk te merken aan de bijval van het publiek in deze fraai opgenomen live-opname.
Het begeleidende cd-boekje biedt de van Naxos bekende, met minuscule lettertjes volgepropte pagina's, maar voor een prettiger lettergrootte kunt u terecht op www.naxos.com. Daar is trouwens ook het (complete) Italiaanse libretto te vinden.