CD-recensie
Massenet in Hollywoodstijl
© Paul Korenhof, november 2013
Massenet: Hérodiade Kenneth Cox (Phanuel), Renée Fleming (Salomé), Juan Pons (Hérode), Dolora Zajick (Hérodias), Plácido Domingo (Jean), Kristin Clayton (Une jeune Babylonienne), Hector Vásquez (Vitellius), Alfredo Portilla (Une voix dans le temple), Eduardo del Campo (Le Grand Prêtre), San Francisco Opera Orchestra and Chorus o.l.v. Valery Gergiev Newton 8802202 (2 cd's) Opname: San Francisco 5, 8, 12 en15 november 1994 |
Een welkome heruitgave - zeker gezien de aantrekkelijke prijsstelling - van een van de weinige representatieve opnamen van een opera die absoluut meer aandacht verdient. Het probleem is natuurlijk dat de moderne tijd niet zo gesteld is op de 'typisch Franse' benadering van Bijbelse en mythologische gegevens. Zo lang zij op impressionistische of symbolistische schilderijen staan afgebeeld, staan we maar al te graag in de rij bij de museumdeuren, maar de verklanking door componisten als Saint-Saëns of Massenet vinden we achterhaald, oppervlakkig en 'geparfumeerd'. Dat geldt zeker voor deze bewerking van het gegeven van Salome en Herodias, dat door Richard Strauss in een totaal andere benadering zoveel 'harder' en voor velen onder ons dus aanvaardbaarder werd neergezet.
Wie gevoeliger is voor de muzikale pendant van de meer verfijnde 19de-eeuwse
beeldende kunsten, kan zijn hart ophalen aan deze heruitgave van Hérodiade
in een voorstelling uit 1994, waarbij ik ter geruststelling van sommigen
kan vermelden dat het bepaald geen 'Frans geparfumeerd' gebeuren is geworden.
Gergiev benadert het werk als een grand opéra en beschikt ook over
een bezetting die dat toelaat. Ik zal beslist niet zeggen dat dit mijn
keuze zou zijn.
Als ik eerlijk ben, moet ik toegeven dat mijn keuze uitgaat naar een 'Franse'
aanpak met iets lichtere stemmen, helderder getimbreerd en met meer aandacht
voor dictie en articulatie, maar het hier bereikte resultaat is zo effectief
dat veel van mijn bezwaren wegvallen. Gergjev pakt stilistisch gezien
de zaken misschien iets te groots aan, maar weet deze tamelijk moeilijk
opera wel tot een overtuigend brok theater te maken waarbij enkele kleine
coupures bijdragen aan de dramatische voortgang.
Bij de solisten horen we een warmbloedige Salomé van Renée Fleming, meer vrouwelijk dan meisjesachtig, maar wel mooi gekarakteriseerd en daarmee duidelijk verschillend van bijvoorbeeld haar Thaïs. Karakteriseren is nooit het sterkste punt geweest van Domingo wiens Jean mij te heroïsch klinkt, maar hij is hier wel uitstekend bij stem, en iets dergelijks geldt ook voor de Hérodias van Dolora Zajick, die ik overigens liever in dit repertoire hoor dan in een Verdi-rol. Minder gecharmeerd ben ik van de plompe, in slecht Frans gezongen Hérode van Juan Pons en van de wat vierkante Phanuel van Kenneth Cox.
Dankzij de coupures past de prachtig breed en helder opgenomen uitvoering precies op twee cd's. Jammer is wel dat de economische bedrijfsvoering van Newton Classics een tekstboekje niet toelaat, maar gelukkig was er in het summier cd-boekje nog wel ruimte voor een Engelstalige synopsis.