Verdi: Messa da Requiem.

Sharon Sweet (sopraan), Jard van Nes (mezzosopraan), Francisco Araiza (tenor), Simon Estles (bas), Frankfurt Singing Academy, Münchener Bach-Chor, Saarbrucken Radio Symphony Orchestra o.l.v. Hanns-Martin Schneidt.
ArteNova 1357992 • 1.26' • (2 cd's)

---

We zijn de laatste tijd zo enorm verwend met magistrale uitvoeringen van dit wonderbaarlijke werk, dat er aan een nieuwe opname van dit machtige opus (of eigenlijk opgepoetste oude opname, want deze radioregistratie dateert uit 1988) geen behoefte lijkt. Wat valt nog te wensen na de elektrificerende Philips-opname met John Eliot Gardiner en de verschroeiende, ook van Philips afkomstige opname met Gergiev? Misschien toch nog een ingetogen, stemmige, evenwichtige uitvoering. Die wordt hier geboden. In alle delen zijn bij Schneidt de tempi langzamer dan bij Gardiner. Het Agnus Dei klinkt bij Schneidt verstilder, ingetogener, puurder dan bij Gergiev. Omdat Schneidt werkt met een uiterst gedisciplineerd koor, kan hij daaraan de mooist denkbare pianissimoklank ontlokken. Als het werk begint, denk je: wat een rare opname, dit klinkt te zacht, en begin je aan de knoppen te draaien. Fout, zo verstild en fluisterend laat Schneidt inzetten. Het koor begint zo prachtig dat je de eerste solo-inzet, die van de tenor, haast ervaart als te uitbundig. Idem de bas en de sopraan (haar hoge G is daar ook niet helemaal zuiver).

Jard van Nes zet in overeenstemming met datgene wat de dirigent blijkbaar voorstaat. Verderop in het werk heeft Sharon Sweet sublieme momenten, met name in het Agnus Dei en in het slotdeel waar 't er voor de sopraan zo op aan komt. Estes is een fantastische bas, Araiza zingt mij iets te dramatisch. Goed, in feite is dit een religieuze opera, maar omdat Schneidt het werk opvat als een verstilde dodenmis had Araiza zich ietsje moeten inhouden. In het Lux aeterna maakt hij overigens veel goed, mengt hij prachtig met Jard van Nes die door het hele stuk heen op heel hoog niveau zingt. In dit deel is het orkest ook beeldschoon - die orkestklank is menigmaal helaas wat zwaar, al zijn er veel prachtige momenten. Maar zo licht en bijna joyeus als het orkest bij Gardiner in het Sanctus klonk, klinkt het hier niet. Gardiner wist de ongelofelijke magie van Pleni sunt coeli et terra in dit deel nog net iets scherper te treffen dan Schneidt, ofschoon de koorklank bij Schneidt verfijnder is. Maar let wel, de verschillen zijn marginaal en al heb ik Gardiner en Gergiev al in mijn bezit, alleen al voor de prachtig verstilde uitvoering van het Agnus Dei wil ik deze opname er graag bij hebben.