CD-recensie

 

© Maarten 't Hart, september 2007


Mozart: Symfonie nr. 15 in G, KV 124 - - nr. 22 in C, KV 162 - nr. 25 in g, KV 183 - nr. 26 in Es, KV 184 - nr. 27 in G, KV 199 - nr. 47 in D, KV 97 - nr. 48 in D, KV 210 - nr. 50 in D, KV 161/163 - nr. 51 in D, KV 121 - Menuet in C, KV 409.

Concentus Musicus Wien o.l.v. Nikolaus Harnoncourt.

Deutsche Harmonia Mundi DHM 82876 • 2.00' • (2 cd's)


Nikolaus Harnoncourt is, terwijl de wereld om hem heen veranderde en er thans ook heel anders op ‘Originalinstrumente’ wordt gespeeld dan toen hij begon, volledig zichzelf gebleven. Dit is de Harnoncourt die wij kennen van zijn eerste Mozart-opnamen met ditzelfde orkest. Ook hier een schrille, dramatische Mozart. Felle accenten, abrupte fraseringen, een orkestklank waarbij je altijd weer het gevoel hebt dat de dirigent kleine oneffenheden niet weet te bezweren omdat hij het orkest niet helemaal in de hand heeft. Mede daardoor een ongepolijste klank, een soms haast schriele Mozart. Waar de componist zelf puur drama nastreeft, zoals in de onvolprezen Symfonie in g, KV 183, overtuigt Harnoncourts aanpak mij het meest. In zo’n schitterend, wondermooi geïnstrumenteerd stuk als het Menuet in C, KV 409 wijs ik deze aanpak echter vierkant af. Dit is mijn Mozart niet, hier wordt de betovering van zo’n uniek stuk vrijwel volledig tenietgedaan, vooral ook in het al even unieke trio met zijn prachtige fluitcantilenes. Maar terwijl zo’n laat werk je onvoldaan achterlaat, heb je bij al die jeugdsymfonieën het gevoel: kijk toch eens wat een opzienbarende resultaten je bereikt als je deze werken niet benadert met het idee dat het oprispingen zijn van een jeugdig genie, maar als volmaakte muzikale uitingen. Als geheel dus toch warm aanbevolen, ondanks de tegenvallende uitvoering van KV 409.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links