Beethoven: Strijkkwartet nr. 12 in Es, op. 127 – nr. 13 in Bes, op. 130.

Borodin Quartet.

Chandos CHAN 10292 • 80' •

 

 

 

 

---

Vergeleken met het Alban Berg Kwartet – voor mij nog steeds de standaard in dit repertoire – voeren deze vier Russen Beethoven stugger, bitser, zwaarder uit. Hier wordt ons een veel introverter, zwaarmoediger Beethoven voorgeschoteld. In het begin heb ik eraan moeten wennen, maar na herhaald beluisteren begon ik deze somber-barse benadering toch erg te waarderen. Wel vind ik dat deze overigens voortreffelijke instrumentalisten het openingsdeel van op. 127 haast al te korzelig etaleren. Zo nors en nurks is deze muziek toch niet? In de prachtige variaties van het Adagio worden de teugels iets gevierd, krijgt de componist waarlijk iets beminnelijks, maar het scherzo en de finale klinken ruig en weerbarstig.

In op. 130 worden ook de duistere kanten van dit magnifieke werk (over)belicht. Zelfs het Alla danza tedesca heeft nu iets verbetens door het vrij trage tempo (drieënhalve minuut, met het Alban Berg Kwartet nog onder de drie minuten) en de bitse accenten. Alsof dragoners dansen! De Cavatina wordt weliswaar beeldschoon gespeeld, maar ook nu geen lieflijkheden. In de joyeuze finale (die de Grosse Fuge verving) sluipt, mede door het trage tempo, iets gramstorigs. Vier superieure strijkers geven hier een nogal verontrustende, maar uiteindelijk wel overtuigende visie op de late Beethoven.