CD-recensie

 

© Maarten Brandt, september 2007


 

Mahler: Symfonie nr. 3 in d.

Michelle DeYoung (mezzosopraan), Chicago Symphony Orchestra o.l.v. Bernard Haitink.

CSO Resound CSOR 901 701 • 102' • (2 cd's)

(Ook verkrijgbaar in sacd-formaat)

Live-opname: oktober 2006, Orchestra Hall, Symphony Center, Chicago.


Met Bernard Haitink is het net met als het weer. Beide zijn onvoorspelbaar. Soms zit je op de punt van je stoel, zoals bij die legendarische Achtste Bruckner onlangs met het KCO waarbij hij voor de eerste maal in zijn Amsterdamse carrière de Nowak-editie van de 1890-versie dirigeerde. Een andere keer is het resultaat heel erg afstandelijk en op de automatische piloot, getuige deze live-opname van Mahlers Derde symfonie met de Chicagoans.

De niet – door RadioNederlandWereldomroep - commercieel uitgebrachte vertolking van het Mahlerfeest met de Wiener Philharmoniker en bovenstaande nieuwe interpretatie meegerekend beschikken we thans over zes verschillende opnamen van Mahlers Derde onder Bernard Haitink. Met deze nieuwe live-opname wilde het CSO zijn kersverse eerste dirigent in het zonnetje zetten. In termen van spelkwaliteit en opnametechniek is dat voorbeeldig gelukt. Nooit eerder heeft deze imposante natuursymfonie zo kraakhelder geklonken als bij deze gelegenheid (het opnamegeluid is bijna niet van een SuperAudio opname te onderscheiden) getuige tal van onvermoede details (houtblazers!) die werkelijk haarscherp aan het licht treden. Maar daarmee is helaas alles gezegd, want van onverschillig welke vervoering en al dan niet onderhuidse spanning is vrijwel niets te bespeuren. Vergelijk dat eens met de onvergetelijke en bol van de weerbarstigheid staande Kerstmatinee uit 1983 (Philips, cd en dvd) of de innerlijke vergeestelijking van het hymnische slotadagio van de beide Berlijnse verklankingen uit 1990 en 1991 (Philips, achtereenvolgens op cd en dvd), om nog maar te zwijgen van de gulden sonoriteit die de Weners onder de Nederlandse maestro in 1995 (RNW) tentoonspreidden. Maar ook Haitinks eerste studio-opname uit 1966 (Philips) bezit een meeslependheid die in deze lezing uit Chicago ontbreekt. Het openingsdeel klinkt weliswaar clean, maar ook heel stug en vooral: gespeend van mysterie.

De ironie is dat Haitink ooit in een interview heeft gewaarschuwd voor een overkill aan Mahler maar daar zelf iedere keer opnieuw aan bijdraagt. Anders dan bij dirigenten als Wand, Furtwängler en Celibidache bij wie de verdieping tegen het einde van hun leven juist toenam, lijkt het bij Haitink net andersom. Aan de andere kant, Haitink is en blijft onvoorspelbaar en wellicht wacht ons nog een prachtige ‘Indian summer’. Maar deze uitvoering is spiritueel-inhoudelijk duidelijk een stap terug ten opzichte van zijn eerdere verklankingen van dit werk


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links