CD-recensie

© Maarten Brandt, maart 2017

Dramatiek en contemplatie, ziehier de twee polen waartussen elke passie-compositie en dus ook Bachs onvolprezen Johannes-Passion zich beweegt. Het Amerikaanse en in Cleveland werkzame barokensemble Apollo's Fire en zijn artistiek leider, de dirigente Jeannette Sorrell, hebben op grond van deze wetenschap een reeks scenische uitvoeringen in het leven geroepen, waarbij de in het evangelieverhaal optredende personen - Christus, Pilatus, Petrus etc. - hun rollen acterend en 'by hearth' ten beste geven. Wie daar een indruk van wil krijgen, zij verwezen naar bovenstaande website van het ensemble in kwestie waarop enkele videofragmenten van de bewuste uitvoering zijn te zien die beslist smaken naar meer en vooral vurig doen verlangen naar een integrale dvd-vastlegging van deze zowel artistiek-muzikaal als dramaturgisch buitengewoon geslaagd te noemen productie.
Want zoveel is vanaf de eerste inzet duidelijk en dat is dat Apollo's Fire een gepokt en gemazeld barokorkest is. Een gezelschap met een intieme, warme en - waar nodig - toch weldadig puntige klank en waarbij de dirigente tevens voor het orgelcontinuo tekent, een praktijk die wij in ons land ook kennen bij Ton Koopman. Afgezien van een kleine ritmische aarzeling in het koraal 'Dein Will Gescheh, Herr Gott zugleich' opereren de leden van de Apollo Singers met een attaque en nauwgezetheid waar geen speld tussen valt te krijgen, hetgeen tevens opgaat voor het ensemble en de diverse instrumentale bijdragen. Een vondst is om het - mooi uitgebalanceerd gerealiseerde - slotkoraal van het tweede deel a capella te laten beginnen en pas later door het orkest te laten seconderen.

Versieringen
De solistische cast is met dit alles van A tot Z geheel in overeenstemming, waarbij ook de creativiteit in het omgaan met versieringen opvallend is, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het slot van de eerste en door Terry Wey uiterst bewogen gezongen altaria (een hoogst opmerkelijke en tot in het merg gaande figuratie op het woord 'gebunden'). Dezelfde Wey die ook excelleert in een tijdens deze uitvoering zeer breed genomen 'Es ist vollbracht' (gemiddeld een kleine minuut langer dan in verreweg de meeste andere vertolkingen). Een bekende coryfee in de bezetting is uiteraard Christian Immler, die hoge troeven uitspeelt in zijn messcherp gebrachte 'Eilt, Ihr angefochtnen Seelen'. De zwaarste opgave valt aan de tenor - Nicholas Phan - toe, die niet alleen aan de evangelistenrol het hoofd moet bieden, maar tevens de tenoraria's. Maar hij toont niet het geringste spoor van uitputting, al evenmin in de beruchte 'Erwäge'-aria die van begin tot eind staat als een huis. Amanda Forsythe is vervolgens zeer goed op dreef in de beide sopraanaria's en het feit dat zij mij wat 'Zerfliesse, mein Herze' betreft Maria Keohane (Mirare, op opname onder Pierlot) niet kan doen vergeten, zegt niets ten nadele over de betrokken wijze waarop ook Forsythe zich in dit altijd weer ontroerende brok muziek weet in te leven. Last but not least is het niveau van de aan de actie van het verhaal deelnemende vocalisten - Jesse Blumberg in de rol van Christus en Jeffrey Strauss alias Pilatus met name - zonder meer van de bovenste plank. Helaas echter is er iets fundamenteels mis met de (op zich genomen fraaie, heldere en natuurlijk overkomende) opname die vrijwel over de gehele linie wordt bedorven door een hinderlijke bromtoon wat het luisteren tot een buitengewoon vermoeiende aangelegenheid maakt. Met andere woorden, deze release had daarom teruggetrokken moeten worden. Doodzonde! Laat ons daarom vurig hopen dat Apollo's Fire en Avie Records de handen ineen zullen slaan ten einde alsnog de dvd van deze hoogst aantrekkelijke opvoering uit te kunnen brengen!

index