CD-recensie
© Kees de Leeuw, april 2024 |
Stefan Heucke werd in 1959 geboren in Gaildorf in Baden-Württemberg. Hij studeerde piano in Stuttgart en later onder meer compositie in Dortmund. In 1985 won hij een prijs bij het Forum junger deutscher Komponisten für Orchestermusik. Er zouden nog meer onderscheidingen en prijzen volgen. Van 1989 tot 2002 was hij docent aan de Hochschule für Musik in Detmold, op de locatie in Dortmund. Zijn eerste compositie, liederen voor tenor en strijkkwintet, dateert van 1980. Sinds 1996 wordt zijn muziek - zijn oeuvre omvat bijna 200 werken - uitgegeven bij Schott. Zijn composities wordt behalve in Duitsland onder meer in Parijs, Moskou en Rio de Janeiro uitgevoerd. Vooral sinds 2000 blijkt hij erg actief, waarbij wel gezegd moet worden dat veel composities nog geen tien minuten duren. Veel van zijn 22 stukken zonder opusnummer zijn arrangementen. Een aantal van zijn composities kreeg relatief veel aandacht, zoals de opera Das Frauenorchester von Auschwitz uit 2006 en de cantate Baruch ata Adonaj - Gesegnet seist du, Herr (2016), uitgevoerd bij de opening van een nieuwe concertzaal in Bochum. Meer recent verscheen zijn Markus-Passion. De coronatijd gaf Heucke de tijd om een lang gekoesterde wens te vervullen: het schrijven van een kwartet composities voor vier verschillende houtblazers met piano, waarbij ieder werk een eigen karakter zou krijgen. Daarin is hij zeker geslaagd, waarbij het een uitgesproken voordeel is dat elk blaasinstrument al een eigen karakter heeft. De wereldpremière vond plaats in juli 2022 tijdens het internationale festival Summerwinds. De vier blazers zijn allen solisten in de orkesten waar zij een aanstelling hebben. Leuk om te weten, Marceau Lefèvre speelde als gast mee bij het Concertgebouworkest en het Rotterdams Philharmonisch Orkest. De blazers werden voor deze opname begeleid door drie verschillende pianisten waarbij Kimiko Imani twee maal als begeleidster optrad. Deze sonates zijn zeer toegankelijk en bevatten prachtige melodieën. Heucke houdt vast aan de traditionele sonatevorm en volgorde der delen. Het zijn wel heel verschillende composities geworden, wat gezien de aard van de instrumenten niet vreemd is. De kristalheldere toon van de fluit, met Daniela Koch als briljante soliste, is nu eenmaal moeilijk te vergelijken met de knorrige fagot, die zoals hier blijkt toch ook heel mooi kan klinken. De klarinetsonate is het langst en lijkt te refereren aan de sombere en stille coronatijd, getuige een dodendans en variaties op het lied O du stille Zeit van Cesar Bresgen (1913-1988) naar een gedicht van Joseph von Eichendorff (1788-1857), De hobosonate wordt eveneens gekenmerkt door melancholie, maar voor beide sonates geldt dat Heucke van stemmingswisselingen houdt waarmee hij luisteraar telkens weer weet te verrassen. De solisten zijn eersteklas en komen goed tot hun recht in de heldere gedetailleerde opname. Het label zorgt altijd voor verzorgde en informatieve cd-boekjes en dat is bij deze cd wederom een geval. Fijn dat alles van hoog niveau is. index |
|