CD-recensie
© Jan de Kruijff, mei 2006
Debussy: Strijkkwartet op. 10.
Ravel: Strijkkwartet.
Milhaud: Strijkkwartet nr. 12.
Quartetto Italiano.
EMI Classics 574.792-2 • 75' • (1954, 1959)
De eerste grondige kennismaking van me met de subtiele klankwereld van de strijkkwartetten van Debussy en Ravel dateert uit 1954 en een van moeizaam gespaard zakgeld gekochte Columbia lp (CX 1155). Het ensemble speelde toen – ongewoon voor een strijkkwartet - nog uit het hoofd en legde een zeldzame verfijning aan de dag. Pas veel later, onder andere door de nieuwere Philips-opname uit 1965 van hetzelfde ensemble (420.894-2, 442.655-2, 464.699-2) ging ik beseffen dat de agogische accenten wat overdreven, op het gemaniëreerde af waren en dat ook het expressieve rubato en de portamenti eigenlijk niet echt passend waren.
In die zin doen de eerdere vertolkingen ‘ouderwets’ aan, maar ze hebben niets een verleidelijkheid ingeboet. Niet te versmaden ook het een paar jaar later opgenomen kostelijke twaalfde kwartet van Milhaud dat voor de honderdste verjaardag van Fauré in 1945 werd geschreven en dat een prachtig lento bevat.
Zo’n dierbare herinnering is nuttig en leerzaam, al is het voor verzamelaars van nu zinvoller zich voor de geijkte Debussy/Ravel combinatie te houden aan het Melos- of Hagen kwartet (beide DG) of de nieuwere Philips-uitgave van de Italianen.