CD-recensie
© Jan de Kruijff, december 2005
 |
Mahler: Symfonie nr. 9 in D.
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Riccardo Chailly.
Decca 475.6191 • 90' • (2 cd's)
Daar is hij dan, de afsluiting van Chailly’s Mahlercyclus in Amsterdam, tevens zijn vermoedelijk laatste opname daar en dus een bepaald soort 'Abschiedssymfonie'. Geholpen door een prachtig spelend orkest, een ideaal verzorgde detailtekening en een geluidskwaliteit met demokarakter is Chailly’s zeer directe, Latijns heldere uitvoering bijzonder boeiend, vooral ook doordat al die details de grote lijnen geen moment in gevaar brengen. Ook vergeleken met andere interpretaties als die van Karajan (2x DG), Abbado (DG, Berlijn) Bernstein (DG, Berlijn) en Haitink (Philips) weet Chailly al snel de toehoorder voor zich te winnen door zijn uitgesproken boeiende karaktertekening met bijna Latijnse helderheid van deze moeilijk te realiseren partituur. We zowel in momenten van verstilling als in vlagen van agonie en drama heel overtuigend bij de hand genomen om ons op zekere wijze tot het de dood aanvaardende, rustige einde te voeren.
De kolossale structuur, de drastische sfeerwisselingen en de diepgewortelde plechtigheid vergen het uiterste van dirigent en orkest; Chailly en zijn inmiddels ex-orkest doorstaan die proef glansrijk. De intensiteit is hevig als gold het een ‘live’ uitvoering. Zo ontstond naast die genoemde opnamen een der voorlopig overtuigendste uitgaven van dit kolossale werk. Jammer is dat de gelegenheid niet te baat werd genomen om voor een passende aanvulling te zorgen: 90 minuten is voor twee cd's aan de karige kant. Maar laten we niet al te zeer zeuren bij zoveel geboden moois. Wat zeker ook geldt voor de registratie in de Grote Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw: het lijkt ons dat deze Decca-opname niet gemakkelijk te evenaren zal zijn, laat staan overtroffen.