Haydn: Strijkkwartetten nr. 33 in g, op. 20 nr. 3 H III/33 - nr. 72 in C, op. 74 nr. 1 H III/72 - nr. 75 in G, op. 76 nr. 1 H III/75.

Amsterdam String Quartet.

Channel Classics CCS SA 25907 • 69' • (sacd)

---

Het Amsterdam String Quartet, bestaande uit Alida Schat, John Wilson Meyer, Jane Rogers en Thomas Pitt huldigt de authentieke uitvoeringsstijl en speelt dus op darmsnaren. Het richt zich dus logisch om te beginnen op de schat aan 83+ strijkkwartetten van Haydn, maar strekt zijn belangstelling in de tijd gezien uit tot (voorlopig?) Mendelssohn.

Het ensemble dat met Haydn op cd debuteert treedt zo aan tegen het Quatuor Mosaïques. Dat werkte Haydn tot nu toe systematisch per compleet opusnummer af waar de Amsterdams met een mix komen van een ‘Zon’ kwartet uit op. 20, een ‘Apponyi II” uit op. 74 en een ‘Erdödy’ uit op. 76.
De kwartetten op. 20 dateren uit Haydns Sturm und Drang periode en zijn gebruik van bij voorkeur mineur toonaarden kan misschien even goed worden toegeschreven aan de vruchtbare invloed van de drie operaprojecten waaraan hij kort tevoren had gewerkt. De latere opusnummers bevatten muziek uit ’s componisten superieure rijpe periode.

De Amsterdammers kiezen in deze werken voor een pittige, mooi homogene en vrij gespierde speelstijl waaruit een grote inzet spreekt. De frasering is royaal, de stijl klopt Op de afwerking valt nauwelijks wat aan te merken, op de opnamekwaliteit (vanuit de Doopsgezinde kerk in Deventer) evenmin. Op zichzelf een lofwaardig resultaat.

Het is wel zo dat het Quatuor Mosaïques (op Astrée naïve E 8802 in op. 20 en E 8665 in op. 76) fijnzinniger, plooibaarder, gevoeliger te werk gaat en dat de vier strijkers een persoonlijker inbreng hebben. Maar ja, dan is men wel gebonden aan dubbelalbums en op. 74 ontbreekt bij hen dus. Zo is er toch best veel te zeggen voor deze nieuwe cd.