CD-recensie
© Jan de Kruijff, januari 2006
 |
Grieg: Peer Gynt (compl.).
Svein Sturla Hungnes, Marita Solberg, Kari Simonsen, Håkan Hagegård, Ingebjørg Kosmo, KorVest Choir, Bergen Philharmonic Orchestra o.l.v. Ole Kristian Ruud.
BISSACD1441/2 • 1.53' • (2 sacd's)
Eerst een inventarisatie van hetgeen momenteel aan zogenaamd ‘volledige’ opnamen van Griegs toneelmuziek bij Ibsens stuk ter beschikking staat:
Allereerst deze nieuwe Noorse opname die is gebaseerd op een door Ole Kristian Ruud in juni 2003 in de Griegzaal in Bergen gedirigeerde uitvoering, dat wil zeggen de volledige uit 29 nummers bestaande muziek inclusief de gesproken dialogen met een keur aan acteurs en zangers. Ook al gaat het in het Noors (gelukkig met de Engelse vertaling ernaast in het tekstboekje), de acteurs en Ibsens oorspronkelijke tekst verhogen de sfeer en de expressie en brengen het geheel in de juiste context. Er is zelfs voor een Hardanger viool gezorgd. Hier is het werk gebaseerd op de na Griegs dood door Halvorsen voorbereide, nog met twee nummers aangevulde partituur.
Verder waren of zijn daar in volgorde van uitgebreidheid:
Jeffrey Tate (EMI 754.119-2, 68’18”) uit 1990 met 17 nummers
Paavo Järvi (Virgin 545.722-2, 60’10”) uit 2004 met 20 nummers
Herbert Blomstedt (Decca 425.448-2, 73’09”) uit 1989 met 19 nummers
Neeme Järvi (DG 427.325-2, 477.543-2, 124’) uit 1987. met de volledige partituur, bestaande uit 27 nummers uit 1875
Per Dreier (Unicorn UKCD 2003/4, 113’22”) uit 1987 met eveneens de volledige partituur, bestaande uit 29 nummers.
Tot nu toe was het vader Järvi die in alle opzichten het meeste overtuigde, vooral door veel aandacht te schenken aan de folkloristische achtergronden. Verder ging hij wat afstandelijker, koeler te werk dan Ruud hier, die iets meer gloed in de muziek brengt en die beschikt over louter Noorse uitvoerenden waardoor het geheel nog natuurlijker en vanzelfsprekender klinkt.
Marita Solberg als Solveig (gesproken èn gezongen) is haast even innemend als Barbara Bonney op DG, de Peer Gynt van Håkan Hagegård is een stuk virieler in zijn ‘Serenade’ dan de wat iele Urban Malmberg op DG en de fraaie warme mezzo van Ingebjørg Kosmo als Anitra is minstens gelijkwaardig aan die van Marianne Eklöf bij Järvi; jammer dat ze maar zo kort te horen is.
De eenheid is hier groter en de geluidskwaliteit is ook duidelijk wat dynamischer en genuanceerder. Wie de DG opname bezit kan tevreden zijn, wie het complete werk voor het eerst nieuw wil aanschaffen, moet zeker ook deze nieuwe BIS versie beluisteren. Waar DG een typische concertuitvoering biedt, is bij BIS veel meer sprake van theatersfeer met grotere uitersten tussen lyriek en drama. En wie de Noorse dialogen wat teveel van het goede zijn kan ze dankzij het bedieningsgemak van de cd speler makkelijk overslaan.