CD-recensie
© Harry-Imre Dijkstra, juni 2021
Vivaldi - Piazzolla - Four Seasons Arabella Steinbacher (viool), Münchner Kammerorchester |
Muzikaal bezien hebben de gelijknamige cycli van Piazzolla en Vivaldi eigenlijk niets gemeen. Het zou te simpel zijn te stellen dat de seizoenen onder en boven de evenaar nu eenmaal anders verlopen. Waar we Vivaldi's werk echt programmamuziek mogen noemen, is de cyclus van Piazzolla veel meer atmosferisch. Beide componisten zijn hier om en om geprogrammeerd en het contrast werkt wonderwel bij integrale beluistering. De nieuwe arrangementen voor viool en strijkorkest van de Vier seizoenen van Buenos Aires van Piazzolla helpen enorm: ze zijn verfrissend en hoogstaand, met name in de introducties. Arrangeur Peter von Wienhardt heeft bovendien met subtiele akkoorden en een meer polyfone schrijfwijze hier en daar wat zwakheden in het origineel mooi weten weg te poetsen. Variëren van het materiaal was immers niet Piazzolla's specialisme; hij zocht het liever in tempowisselingen. Orkest en soliste hebben onmiskenbaar voordeel van dit arrangement, dat hopelijk meer interpreten zal inspireren het te gaan gebruiken.
Arabella Steinbacher levert met deze opnames een 'klassieker' af: technisch en muzikaal zeer afgeronde en goed overwogen interpretaties, waarin alle valkuilen ontlopen worden. Bij Piazzolla vermijdt ze welke viezigheid dan ook, in Vivaldi's muziek leeft ze zich met volle toon uit zonder te drammen of te razen; de klank van het landelijke leven in het Avondland bloeit dan prachtig op. Misschien komt Steinbachers manier van spelen bij Vivaldi wel ietwat beheerst of afstandelijk over, maar die keuze lijkt bewust: ze gebruikt geen darmsnaren op haar viool, ze brengt geen extra versieringen aan in de notentekst, ze benadrukt de muzikale strijd tussen solist en orkest ook niet. Maar ze levert wel een schoolvoorbeeld van razendknap viool- én ensemblespel. En dat overtuigt domweg enorm.