CD-recensie

 

© Gerard Scheltens, oktober 2017

 

Westerhoff: Altvioolconcert nr. 1 in G - nr. 3 in C - Fluitconcert in D

Barbara Buntrock (altviool), Gaby Pas-Van Riet (fluit), Symphonieorchester Osnabrück o.l.v. Andreas Hotz
CPO 7778442 • 72' •
Opname: april 2014, Osnabrückhalle, Osnabrück (D)

 

Zijn vader Heinrich Philipp Westerhoff was stadsmuzikant van Osnabrück en hofkapelmeester bij de graaf van Bentheim en Burgsteinfurt, waar ook de zoon viool en contrabas speelde van 1786 to 1790. Daarna kwam Christian Westerhoff na een paar jaar omzwervingen in 1790 terecht bij de hofkapel in Bückeburg, waar hij concertmeester was tot zijn dood in 1806. Hij werd niet oud, 42 of 43 jaar (zijn precieze geboortedag in 1763 is onbekend), en in die tijd componeerde hij in elk geval een symfonie, een klarinetconcert en een concertante symfonie voor klarinet en fagot, die in 2012 op een cd van CPO verschenen met het Symphonieorchester Osnabrück onder Hermann Bäumer. Waarschijnlijk is er ook nogal wat muziek verloren gegaan, want Westerhoff moet in elk geval ook nog minstens één vioolconcert, een (vierde) altvioolconcert en de nodige vocale muziek geschreven hebben, plus de Trauermusik voor de douarière Juliane von Bückeburg, die in 1799 overleed. Kortom een hofcomponist zoals er vele waren, die aardige muziek componeerde die best 's een keertje gehoord mag worden.

Dat dit orkest onder de nieuwe dirigent Andreas Hotz, en het ook in Osnabrück gevestigde CPO, nu opnieuw aandacht besteden aan stadgenoot Westerhoff is dus niet verkeerd, temeer daar concerten voor altviool dun zijn gezaaid. Hij schreef er minstens drie, waarvan we er twee horen met als solist de jonge Barbara Buntrock. Zij studeerde bij Tabea Zimmermann en was enige tijd solo-altiste in het Gewandhausorchester. Het instrument van Antonio Marino uit 1650 dat zij bespeelt, heeft ooit toebehoord aan Lionel Tertis. Nog meer aanbevelingen nodig?

Buntrock heeft een mooie toon, zangerig en doelgericht tegelijk, en dat doet recht aan deze concerten van een componist die niet woest origineel was (er komen voorspelbare gedachten op aan de klassieke stijl die we "haydnesk" of "mozartiaans" zijn gaan noemen), maar die vooral in zijn langzame delen het oor behaagt met fraaie cantilenen. Verder heeft hij de opmerkelijke gewoonte om binnen de conventionele sonatevorm de soli en tutti geraffineerd af te wisselen, waarbij al in het eerste tutti het tweede thema wordt voorbereid. Een "eigen" variant van het vormschema dus, waarover duidelijk is nagedacht. De finale van het eerste concert is een rondo, die van het derde een Air variée.

De altvioolconcerten zijn ongedateerd, maar Westerhoffs fluitconcert dat ter afwisseling in het midden van de cd is gesitueerd, moet uit 1798 stammen, zegt het boekje. Het verscheen in dat jaar in druk als opus 6, al staat op de autograaf opus 11. Dat zullen we maar laten rusten... Hier is het vooral het slotrondo waarvan het jachtmotief in het oor blijft hangen. De Belgische fluitiste Gaby Pas-Van Riet speelt energiek en levendig en als geheel is ook deze cd weer een bewijs voor de onomstotelijke stelling dat onbekende muziek het best gedijt bij een optimale uitvoering. Provinciaalsheid werkt averechts, maar daar in Osnabrück hadden solisten, orkest, dirigent en opnamestaf er duidelijk zin in en het resultaat is een plezierige cd. Een aangename kennismaking.


index

Home  -  Actueel  -  Audio  -  Muziek  -  Video  -  Boeken  -  Links