Brahms: Vioolsonate nr. 1 in G, op. 78 - nr. 2 in A, op. 100 - nr. 3 in d, op. 108 - Scherzo uit FAE-sonate WoO 2.

Antje Weithaas (viool) - Silke Avenhaus (piano).

Avi 8553059 • 74' •

 

---

IJkpunt voro elke nieuwe opname is voor mij altijd al direct het begin van Brahms' eerste sonate. Dat is zo'n gevoelig stuk muziek dat je dan eigenlijk al kunt weten of het wat gaat worden met een nieuwe opname. Er zit een aarzeling in waarvoor je de tijd moet nemen. Een frase moet naklinken. Meteen vlotjes doorspelen betekent onherroepelijk dat talloze fraaie details verloren gaan en vooral dat die bijzondere sfeer van deze kwetsbaarste aller Brahms-sonates in stukken uit elkaar valt. En emotionaliteit alléén is niet genoeg, een behoorlijke dosis muzikale intelligentie is vereist om de precaire sfeer van dat Vivace ma non troppo tot zijn recht te laten komen.

Gelukkig beschikt het uitstekend op elkaar ingespeelde duo Weithaas/Avenhaus in ruime mate over de eigenschappen waarom deze noten vragen. De muziek ademt, heeft diepgang, verwijlt bij de vele fraaie ritmische, melodische en harmonische details, houdt de droom intact en gaat behoedzaam op het doel af zonder dat doel uit het oog te verliezen. Heel mooi gespeeld dus en ook mooi opgenomen, met zowel ruimte als intimiteit.Brahms' muziek bestrijkt in zijn vioolsonates een breed scala aan emoties, waartegen dit duo goed is opgewassen. Antje Weithaas is geen glamourvioliste die eens even wat zal laten horen. haar mooie, lyrische toon is dienstbaar aan de muziek. Silke Avenhaus (de term begeleidster past niet bij de rol die Brahms de piano toebedeelt) geeft haar congeniaal partij.

De cd is genereus gevuld, want na de drie sonates volgt nog het vurige Scherzo uit de FAE (Frei Aber Einsam)-sonate die de jonge Brahms, samen met Schumann en Albert Dietrich, in 1853 schreef voor Joseph Joachim. Ook heel idiomatisch gespeeld door een violiste en pianiste die getuigen van een diepgaande omgang met Brahms.