CD-recensie
© Gerco Schaap, juli 2011
 |
Saint-Saëns: Symfonie nr. 3 in c, op. 78 - Pianoconcert nr. 4 in c, op. 44
Daniel Roth (orgel, Saint-Sulpice, Parijs), Jean-François Heisser (piano), Les Siècles o.l.v. François-Xavier Roth
Musicales Actes Sud ASM 04 • 61' •
Distributie: Harmonia Mundi, Den Haag
 |
|
| François-Xavier Roth |
Dit is in alle opzichten een zeer bijzondere opname van de overbekende ‘Orgelsymfonie’ van Camille Saint-Saëns. Ten eerste werd ze ‘live’ gemaakt in de Église Saint-Sulpice in Parijs, waarbij het grote Cliquot-Cavaillé-Coll-orgel als solo-instrument fungeert en de titulaire, Daniel Roth, als orgelsolist. Roths zoon François-Xavier dirigeert het in 2003 door hem opgerichte kamerorkest ‘Les Siècles’, dat op ‘tijd-eigen’ instrumenten musiceert. Maar het meest bijzondere is nog wel de uitvoering zelf. Situeer het orkest onder het grote orgelbalkon van de Saint-Sulpice en waan jezelf op de eerste rij van het publiek. Het resultaat: een adembenemende uitvoering van Saint-Saëns’ ‘symfonie-met-orgel’. Je hoort werkelijk álles in deze opname, ik hoorde details die ik nog nooit op andere opnamen gehoord had. Dat heeft wellicht ook te maken met de orkestbezetting: niet de ‘over-de-top’-bezetting die tegenwoordig gebruikelijk is (en waartegen menig concertzaalorgel het moet afleggen) maar van alles precies genoeg. De namen van alle orkestleden worden in het cd-album genoemd, dus u kunt zich er zelf van gewissen hoeveel musici er spelen.
Het is trouwens ongelofelijk dat het hier een live-opname betreft. Je hoort geen kuchje, geen enkele ‘minder goed gelukte’ passage en ook geen applaus na afloop (dat volgens iemand die het concert meemaakte al stormachtig begon tijdens het wegsterven van het laatste akkoord). Dat houdt natuurlijk in dat er extra sessies opgenomen zijn, maar dat mag de pret niet drukken: het resultaat is en blijft verbluffend. Want om in de over-akoestische Saint-Sulpice zo’n gedetailleerde opname te maken die toch zo goed als geheel klinkt, is een knappe prestatie!
 |
| Het grote Cliquot-Cavaillé-Coll-orgel in de Église Saint-Sulpice in Parijs |
De rest van de cd wordt gevuld met het elf jaar eerder geschreven Vierde Pianoconcert, dat overigens in een veel ‘drogere’ ruimte is opgenomen. Een genot is het om de solopartij op een Erard-vleugel uit 1874 (één jaar eerder gebouwd dan het pianoconcert werd geschreven!) te horen spelen. Op zo’n moment besef je de meerwaarde van het spelen op periodegebonden instrumenten. Zo’n Erard mag dan misschien wat minder ‘power’ hebben dan een moderne Steinway, hij voldoet in dit repertoire wel stukken beter.
Een absolute aanrader, deze cd!